blaten tegen de ijle lucht

Ingewijden in de mediawereld die zich kennelijk bezwaard voelen over de vele misinformatie welke via de massapublieksmedia (radio, televisie, dag-/week-/maandbladen) wordt verspreid, en die beseffen dat de nieuwsconsumenten dit meer en meer gewaar worden via de alternatieve nieuwsbronnen op het internet (o.a. via discussie- en kennisgroepen), laten ons weten dat naar hun eigen bevinding ongeveer 82 percent van de verspreide massa-informatie in meerdere of mindere mate wordt gemanipuleerd.

In perscommunique's van de overheid, specifiek die van afzonderlijke ministers en hun vazallen, wordt de waarheid aanmerkelijk fraaier voorgesteld dan de blote werkelijkheid, inzonderlijk de persoonlijke prestaties van de betrokken ambtsdragers, die kennelijk over bovenmenselijke kwaliteiten lijken te beschikken, en die, integere superburgers als ze zijn, soms ruiterlijk willen toegeven dat ze "de boel hebben genaaid", maar dat dit zo niet moet worden opgevat, dat ze slechts van de gelegenheid hebben gebruikgemaakt die hen werd geboden, en dat het aan het misdadig "journaille" is te wijten dat dit in de openbaarheid kwam. Hetzelfde journaille dat hun perscommunique's klakkeloos overneemt en verspreidt via de media.

Ook de adverteerders, waarvan alle publieksmedia op Aruba voor bijna 100 percent afhankelijk zijn, hebben invloed op het waarheidsgehalte van de massa-informatie, en het zal daarom duidelijk zijn dat niet zo snel zal worden gepubliceerd over geleverde "rotzooi" of wanprestaties en/of onoirbare activiteiten van de adverteerders of hun familieleden.
Als die ingewijden nu wel de waarheid vertellen (20 percent kans, nog minder kans dan een juiste weersvoorspelling dus), kunnen we de tijd en energie die we thans besteden aan het volgen van de locale informatie beter besteden aan het lezen van een goed boek, investeren in de opvoeding van ons nageslacht, of gewoon luieren, en dusdoende meer genieten van de tijd die ons is gegeven.
En als we dit allemaal zouden doen zou het manipuleren vanzelf tot een einde komen, want het is immers niet zo leuk om eindeloos tegen de ijle lucht te blaten in de wetenschap dat niemand luistert.

vooruitgang?

Onze nationale grote monden roepen in koor dat we, dankzij de inspanningen welke speciaal zij de afgelopen jaren hebben geleverd, er flink op vooruit zijn gegaan, en dat we erop mogen vertrouwen dat, vooral dankzij hen, de bomen tot in de nationale hemel groeien. Ondanks dat het in de hele wereld wat minder gaat blijft hier de zon volop schijnen beweren ze. Omdat de meesten van ons, ondanks die gloedvolle beweringen hun ogen blijven gebruiken, en beslist geen vooruitgang zien, integendeel zelfs, vragen velen zich inmiddels af wie dan wel met "we" worden bedoeld, en beginnen te beseffen dat de meerderheid van de bevolking niet met "we" kan worden aangeduid. Als we "we" verder buiten beschouwing laten en de rest gewoon z'n boerenverstand gebruikt en de cijfers voor zich laten spreken, komen we tot de conclusie dat het alles behalve goed met ons gaat, en dat het enige wat vooruit gaat de kosten van het normale levensonderhoud zijn.

Onze utiliteitsbedrijven bijvoorbeeld laten ons weten dat zij sedert het begin van dit jaar 1,5 to 2 procent minder (financiele) omzet hebben gemaakt, ondanks de sterk toegenomen verbruikskosten. De gemiddelde verbruikskosten tot dusver lagen bijna 25 procent hoger dan die van het vorige jaar (2007). Als u even meerekent: 100/125 x(100-1,5) = 78,80. Over het jaar tot dusver hebben we slechts bijna 79 procent van de hoeveelheid energie en water afgenomen die we in het voorgaande jaar gebruikten. Vooruitgang?

In 2006 werden volgens de media 37 stuks 40 voets containers met kerstbomen op Aruba geleverd en verkocht. In 2007 waren dit 27 stuks 40 voets containers, waarvan er 24 konder worden leegverkocht. Over dit jaar (2008) werden slechts 15 stuks 40 voets containers besteld (hiervan werden overigens 8 stuks niet aangeland, maar dit om andere redenen). En dat in een land waar kerst sinds mensenheugenis immer uitbundig werd gevierd. Soortgelijke waarnemingen worden gedaan voor kerstverlichting, vuurwerk, luxe-kleding, etc. Vooruitgang?

Alleen al in de huidige maand (10 dagen oud) werd melding gemaakt van het faillissement van 2 stuks bekende grotere detaillisten (Wan Boy en Brenchie's), die het niet meer konden bolwerken.

Autobedrijven moeten de gekste dingen verzinnen om van de voorraad onverkochte auto's van de jaargangen 2007 en 2008 af te komen; voor sommige categorien gelden aanbiedingen beneden de kostprijs.  Vooruitgang?

Voor kantoren en winkelpanden op A-locaties zijn geen huurders of kopers te vinden; in de winkelpanden in de Nassaustraat en in de Mainstreet in SN vindt een ware kaalslag plaats, en de leegstand wordt steeds groter. Vooruitgang?

Alstublieft nationale grote monden, legt u het nog eens uit aan ons, het bevolkingsdeel dat niet kan zeggen tot "we" te behoren. Desnoods door het begrip vooruitgang opnieuw te definieren.

zwijnestal?

Volgens de media heeft de Arubaanse minister-president een van de leden van de Staten, de Arubaanse volksvertegenwoordiging, onlangs uitgemaakt voor "cochino", Spaans voor zwijn of varken. Wel, zwijnen horen thuis in een zwijnestal, en dus geeft de minister-president hiermee impliciet aan wat menigeen al geruime tijd denkt, dat de Staten een zwijnestal is. Wellicht heeft ie dat in zijn kortzichtigheid niet beseft, maar toch heeft ie hiermee aanleiding gegeven eens te kijken wat er in de Staten gebeurt en wat er in een zwijnestal plaatsvindt. Er zijn een aantal opmerkelijke overeenkomsten te observeren. Ik geef hieronder weer wat er in een zwijnestal gebeurt, en laat het aan uw voorstellingsvermogen over wat de parallellen zijn met de Staten.
Het doel van de zwijnestal (of zwijnerij zo u wilt) is het mesten van zwijnen. Vanaf een aanvangsgewicht van ca. 22 kg worden jonge zwijntjes van verschillende moeders (vadereigenschappen komen uit een KI-rietje en zijn dus verder van weinig belang, behalve in de gevallen dat nog van een afgeragde beer gebruik gemaakt wordt) in tomen van 20 opgezet in een hok met het doel zo snel mogelijk een slachtgewicht te bereiken van ca. 110 kg. De zwijntjes moeten een gemiddelde groei van 1 kg per dag doormaken om de zwijnerij enigszins rendabel te maken. De best presterende zwijntjes worden geselecteerd om als ouderdieren te fungeren voor de volgende generaties in plaats van direct naar de slachtlijn te gaan bij het bereiken van het gewenste gewicht. Dus wie in 88 dagen niet aan de meet komt doet verder niet meer mee. De selectie aldus draagt er zorg voor dat de zwijntjes steeds vroeger dik en rond worden. Om snel dik en rond te worden moeten ze zo min mogelijk actief zijn en dus liggen ze meestentijds in klusjes lekker te luieren. Alleen met voertijd komt het erop aan het eerst aan de trog te zijn om een zo groot mogelijk deel van de spoeling te bemachtigen. Het aan de trog komen gaat gepaard met geweldig gegil en gekrakeel; er wordt in oren, staarten en poten gebeten om de medezwijnen uit te schakelen, alles is toegestaan om het eerst en het meest te kunnen vreten. Als de spoeling op is rest nog slechts het onderschijten van het hok en vervolgens kunnen de zwijntjes weer vredig en in alle gemoedsrust in klusjes liggen luieren tot de volgende voedertijd. Meestal wordt de mestcyclus op deze wijze volbracht zonder echte incidenten. Alleen als de pest uitbreekt in het hok moet de veterinair langskomen met zijn spuiten om de boel te saneren of andere uitwassen te bestrijden. Maar dan moet het hok wel eerst erg ziek zijn want een paar zwijntjes cureren loont niet.

marktmanipulatie

Ok, we zijn weer terug bij olieprijzen van 40 dollar per vat, op de handelsbeurzen althans. Aan de pomp merkt u er voorlopig nog niets van, want dat is niet in het belang van degenen die hun broodwinning hebben gemaakt van de handel in olieproducten.
We moeten vaststellen dat er op geen enkel moment schaarste of gebrek aan brandstoffen is geweest, noch bij de winning, noch bij de raffinage, noch aan de pomp, zelfs niet op ons afgelegen eiland.
Sheiks en olieboeren, speculanten en bankiers hebben kapitalen geld verdiend aan goed geregisseerde marktmanipulaties, maar zij hebben niet kunnen voorzien dat zij het verdiende geld tegelijkertijd grotendeels waardeloos hebben gemaakt omdat zij te gretig waren en daardoor het vuurtje onder de lekker warm draaiende economie hebben uitgeblazen. Nou ja, uitgeblazen..., als je een hard opgeblazen luchtballon lekprikt dan explodeert ie, kaboem!, en hou je een slap velletje in de hand. Hou dat maar eens in de lucht.
Het vervelende is dat tegelijkertijd een andere luchtballon, die van het onroerend goed, is lekgeprikt. En dit eveneens door manipulatie van de markt. Er was geen schaarste aan onroerend goed, maar ze werd kunstmatig gecreeerd door gunstige voorwaarden te scheppen voor leningen, waardoor, grotere, mooiere en luxere woningen en bedrijfsruimten binnen het bereik van een groter publiek kwamen (maak je geen zorgen over schulden, die kun je makkelijk terugbetalen uit de waardestijging van het onroerend goed, werd u voorgehouden). Dus er kwam rap een heleboel nieuw gebouwd onroerend goed bij totdat er een massale leegstand kwam die onverkoopbaar bleek. De prijzen zakten hard terug naar het niveau van de werkelijke waarde, maar de schulden bleven hoog en dus onbetaalbaar, waardoor het kaartenhuis (sic) instortte. Met dank aan de financiers, die vervolgens met gemeenschapsgeld (overwerk van de electronische geldpersen, waardoor het geld nog minder waard wordt) in het zadel werden gehouden, zodat zij zich rustig kunnen voorbereiden op nieuwe trucs en manipulaties.
Het resultaat is u bekend. Hoewel u misschien niet rechtstreeks slachtoffer bent van de manipulators hebt u zeker te maken (gehad) met de uitstralende effecten. Een kipashi kost thans driemaal zoveel als enkele jaren gelden, u hebt slapeloze nachten gehad van de utiliteits-rekeningen, u bent maar gaan lopen of liften naar het werk omdat u de auto niet op de weg kon houden (en blijkt het kreng onverkoopbaar omdat u er minder voor terug krijgt dan de openstaande schuld!), en bovendien loopt u gerede kans binnenkort uw baan te verliezen.
Maar stel u gerust: volgens onze leiders en gremia is er niets aan de hand op Aruba, de zon schijnt nog steeds, en ze beweren allemaal dat uw zorg bij hen in beste handen is; het zijn echte altruisten.

billen bloot

De locale media gaan met de billen bloot. Dat wil zeggen dat wordt toegegeven dat het "nieuws" wordt gefabriceerd, en dat niet wordt weergegeven wat is gebeurd -de vijf w's (wie, wat, waar, waarom en wanneer)- maar dat de "dikke duim" bepaalt wat nieuws is.
Ik verwijs hiervoor naar de "AweMainta" van 06 december j.l. waarin wordt bericht dat Edwin Jacobs zijn politieke motieven (dus niet de werkelijke motieven!; cvc) openbaarmaakt met betrekking tot zijn terugtreding uit de Raad van Bestuur van de Arubaanse Havendienst omdat er te veel wilde speculaties omtrent de redenen hiervan in de media werden gepubliceerd. Eerder had de heer Jacobs hierover geen mededeling willen doen op grond van "kiesheid" (hmm, even achter de oren krabben hoor; cvc).
AweMainta gaf daarop te kennen dat zij (en de andere media) het recht zouden hebben te speculeren, en dus hebben gedaan (en het publiek dus voor te liegen), omdat Edwin Jacobs eerder geen mededelingen deed, en dat de schuld hiervan dus geheel bij Jacobs zou liggen.
Ik ben al ruim 35 jaar bekend met de locale kromredenaties, maar deze viel me toch weer even op. Ik zal 'm maar bij de eerdere leuterpresentaties in de pekel leggen opdat ie niet verloren gaat voor het nageslacht.

open sollicitatie

Excellentie,
Ondergetekende is zich bewust van het feit dat de verkiezingscampagnes weer een aanvang hebben genomen en acht het opportuun zich, middels deze, kandidaat te stellen voor een leidinggevende positie in willekeurig welk overheidsbedrijf, mits en voor zover hieraan een minimum salaris van AWG 39.000,- maandelijks is gebonden, een jaarlijkse bonusregeling van minimaal AWG 150.000,-, een premievrije pensioenregeling, en als verdere emolumenten een jaarlijks te vervangen dienstauto uit de betere klasse, telefoon- en woonruimtevergoeding, en een gunstige reiskostenregeling.
Ondergetekende meent dat hij hiervoor in aanmerking komt gezien het feit dat hij Uwe Excellentie tot dusver heeft gespaard voor het openbaarmaken van alle met bewijskracht te ondersteunen vuile was terzake Uw persoon welke zich in de loop der jaren heeft opgestapeld, en welke, hoewel Uwe Excellentie "niet zomaar iemand" is, toch aanleiding kan geven Uwe Excellentie voor vele jaren op 's-Lands kosten te doen huisvesten in een daarvoor bestemd instituut met hoge hekken.
Ondergetekende kan U meedelen dat hij is afgestudeerd aan de Hogeschool van het Leven en dat hij thans promotieonderzoek doet. Ondergetekende kan verder beschikken over elk mogelijk gevraagd, en niet van echt te onderscheiden, certificaat of getuigschrift van enig gerenommeerd opleidings-instituut. De locaal uitgegeven certificaten, waaronder rijvaardigheidsbewijzen, zijn allen eerlijk gekocht en betaald.
Ondergetekende heeft buitengewone bekwaamheden ontwikkeld in verneukeratief handelen en onderhandelen, en bereikt vrijwel altijd het beoogde resultaat, mede door het kunnen beschikken over ruim voldoende vuile was om de onderhandelingspartners te kunnen overtuigen op enthousiaste wijze mee te werken. Daar waar deze kwaliteit te kort schiet heeft ondergetekende een zeer sterke tong tot zijn beschikking om, desgewenst zeer diep, in de anus van de onderhandelingspartner(s) te penetreren.
Gezien het aantal plaatsingsmogelijkheden bij de genoemde overheidsinstituten beperkt is en de term van Uwe Excellentie bijna is volbracht, verzoekt ondergetekende Uwe Excellentie de meeste spoed te betrachten aan het verzoek van ondergetekende te voldoen. In het vertrouwen op korte termijn van Uwe Excellentie te mogen vernemen, verblijft ondertekende,
Met de meest innige, oprechte en waarachtige Hoogachting,

de arawak

In de zeventiger jaren van de vorige eeuw, toen we nog in Den Haag woonden, en Aruba nog van de Arubanen was en niet van de toeristen, kwamen we er vrij dikwijls op vakantie. We logeerden dan meestal bij mijn schoonouders op Piedra Plat. Prima mensen, hartelijk en gastvrij, en alcoholvrij. Dat laatste is de reden dat we er dikwijls even tussenuit piepten om een drankje elders te halen. Ons voornaamste toevluchtsoord was dan "De Arawak", een gelegenheid aan het eind van de oude weg van Noord naar de Irausquin boulevard, ongeveer op de plaats waar nu het Lauffer, of Brickel, of hoe het hok ook mag heten, staat. De Arawak was een absoluut pretentieloze "drenkplaats" waar je elke Arubaan kon tegenkomen, en waar het immer oergezellig was. Het centrum ervan werd gevormd door een supergrote kast met ijs waarin het "Amstelbier" lag te koelen (kennelijk was er toen nog geen Curacao-fobie). Daar rondomheen een toog met opklapluiken en wat gammele barkrukken. Ernaast een kleine keuken voor de snacks, waarvan de "chicken in the basket" een begrip was. Kleine stukjes gefrituurde kip, geserveerd met gefrituurde aardappelen in de schil en wat saladegroenten in een authentiek rieten mandje. Verder bestek was afwezig dus vette handen enzo gegarandeerd. Je kon het naar keuze aan de toog geserveerd krijgen of aan enkele wiebeltafeltjes en stoeltjes die geen van alle zonder gebreken waren (recycling avant la lettre). Het geheel was opgevrolijkt met restjes verf in alle mogelijke kleuren, inclusief de omheining gemaakt van oude pakkisten en pallets. De eigenaren hadden echter veel plezier in hun werk en snel rijk worden was niet hun voornaamste zorg. Voor een tientje kon je je buik vol eten en behoorlijk dronken raken bovendien. Dat is nog immer het beeld van Aruba wat wij proberen vast te houden, en met ons vele bezoekers van het eerste uur denk ik. Echter met de intrede van het massatourisme in de jaren tachtig is veel van dit echte Aruba teloor gegaan. En dat is vooral jammer voor onszelf, Arubanen, die tegenwoordig zijn aangewezen op de vetschuren van Mac, King en Wendy, die een plastic ambiance hebben waar elke vorm van gezelligheid bewust afwezig is, en waar het credo luidt: opeten en wegwezen.

naamwoordelijke persoonsvorm?

Vandaag staat een advertentie in de locale kranten waarin de nationale waterfabriek ons kennelijk meedeelt dat de door de meteropnemer afgelezen meterstand van de waterverbruiksmeter niet op de waterrekening staat die deze maand wordt gepresenteerd. Er is dus iemand aan het klunzen geweest is mijn conclusie. Kennelijk heeft degene die de advertentie opstelde dat ook beseft, maar hij/zij heeft de schuld daarvoor op onnavolgbare Arubaanse wijze verlegd naar de meterstand. Want wat staat er in de advertentie? "Meterstand no a print". Letterlijk vertaald: de meterstand heeft niet afgedrukt. De meterstand (een naamwoord) als derde persoon enkelvoud. Hmm. Te lezen als: Niemand anders dan de meterstand heeft het gedaan, en de meterstand kan hiervoor niet ontslagen worden, want is immers maar een naamwoord. Probleem opgelost. Overigens is dit niet uniek, want als een Arubaan aan het klooien is met een mes en zich in de vingers snijdt roept ie ijskoud "cuchiu a corta mi", ofwel, het mes heeft mij gesneden. Op die manier gezegd is ie tenminste geen klooiende domoor maar een slachtoffer. Het mes heeft het immers gedaan. Ander voorbeeld? Als ie te laat van huis gaat en de bus is al weg dan roept ie "bus a bai laga mi. De bus heeft mij laten staan dus. Als dezelfde Arubaan aan het klooien is op de weg met zijn auto, of hij/zij zit dronken achter het stuur en vliegt daardoor in de greppel dan heet het euphemistisch in de kranten "auto a perde control". De auto heeft de controle verloren! Zo zijn er nog meer voorbeelden te noemen maar ik mag aannemen dat een van onze Arubaanse kronkels hiermee voldoende is aangeduid.

woestijn van Hato

Telkenmale ik langs de route van rotonde Tanki Flip naar rotonde Sasaki weg rijd zie ik de kaalgeschoven vlakte op Hato tussen Brandweerpost Tango en de EPB-gebouwen groter worden. Naar schatting is thans dik 20 ha van elke begroeiing ontdaan (waar wordt al dit afkomend materiaal gedumpt trouwens HH toezichthouders?). Dit alles waarschijnlijk in het kader van ontwikkeling en verbetering volgens de visie van onze gremia en bestuurders. Ik heb nog geen bouwplannen voor dit gebied gezien, maar volgens de wervingsborden die langs de weg zijn geplaatst wordt er gebouwd voor wonen en werken, dus hopelijk niet nog meer koopcentra. Maar laten we eens even uitgaan van de norm van 40 procent bebouwingsdichtheid welke de laatste jaren algemeen wordt geaccepteerd, en laten we even uitgaan van de geschatte 20 ha. Van die 20 ha gaat bij residentiele bebouwing ongeveer 20 procent op aan ontsluitingwegen, afwateringssystemen, infrastructuur (leidingen voor electra, water, telefoon, antennekabel, riolering(?)) openbare groenvoorzieningen enz. Stel de kosten voor het bouwrijp maken en de inrichtingskosten tesamen op AWG 80,-/m2. 20 procent van 20 ha is 4 ha ofwel 40000 m2. 40000 x 80 = 3,2 miljoen AWG. Stel dan ook de stichtingskosten voor de bebouwing op ca. AWG 1500,-/m2 (is aan de lage kant hoor). Dan: 40 procent van 20 ha is 8 ha ofwel 80000 m2. 80000 x 1500 = 120 miljoen AWG. Derhalve gaat het "ontwikkelen en verbeteren van dit gebied minimaal AWG 123 miljoen kosten. De vraag rijst natuurlijk wie dit gaan bekostigen en waar ze het geld vandaan halen. De banken zijn nogal terughoudend op dit moment en het publiek heeft, naar ik heb begrepen, ook geen zakken vol geld beschikbaar. Ook de bedrijven houden zich de komende jaren rustig op het gebied van investeringen omdat niemand van hen grotere omzetten verwacht. Mijn verwachting is daarom dat dit grote kaalgeschoven terrein nog jarenlang grotendeels braak zal blijven liggen. Het zal misschien bekend raken als "de woestijn van Hato". Of is er iemand die iets weet wat ik (nog) niet weet en het mij kan vertellen?

Aruba, voor wie?

Als ik om mij heen kijk en luister naar onze gremia en bestuurders is er nog heel wat te verbeteren en ontwikkelen op ons eiland. En dat is ook wel zo, met name op de gebieden bestuur, samenleving, onderhoud en consolidatie.
Maar als onze gremia en bestuurders verbetering en ontwikkeling roepen bedoelen zij meestal andere zaken. Zij bedoelen dan investeringen in bouwwerken en infrastructuur ten behoeve van mensen van elders, toeristen enzo. Aan dit soort "verbeteringen en ontwikkelingen" wordt een steeds groter wordend deel van het eiland opgeofferd, veelal ten koste van de vaste bewoners, die weliswaar een klein deel van de lusten mogen genieten, maar wel het volle pond van de lasten moeten dragen. Veel van die lasten zijn niet direct zichtbaar. Je merkt het bv pas als je een stukje grond wilt kopen om een huis op te bouwen voor je familie. Grond is schaars geworden en dus duur tot heel duur. En daardoor worden ook ongeschikte gronden in gebruik genomen om op te bouwen. In salinjas zoals Pos Chikito aan de zeekant, Madiki en San Minguel, Washington en Keito, of in rooien zoals San Barbola, Tarabana, Yucuri, Shaba en Cunucu Abao (tevens salinja). Elke keer als het flink regent mogen de Brandweer en andere hulpdiensten uitrukken om te redderen.
Je merkt het ook als je met de kinderen een uurtje van die mooie witte "openbare" stranden gebruik wilt maken om ze zich even uit te laten leven, wat in de woonomgeving allang niet meer kan omdat ze daar door het drukke autoverkeer van de sokken worden gereden. Je wordt dan terstond door strandwachten in dienst van de resorts benaderd met het dringend verzoek je ogenblikkelijk met je kroost te verwijderen; de practische locale vorm van "apartheid" die je duidelijk maakt dat het strand niet (meer) voor jou bedoeld is.
Aan scholen en kerken, of andere gemeenschapsvoorzieningen wordt geen geld en aandacht besteed, maar wel worden met gemeenschapsgelden voorzieningen getroffen (vierbaansweg naar San Nicolas en ontsluiting van het Seroe Colorado- en Santo Grandigebied) om weer een ander deel van het eiland aan toerisme te kunnen opofferen. De stadshaven en de directe omgeving zijn al grotendeels aan het toerisme verkwanseld, en nu probeert men het laatste beetje "overige economische activiteiten" dat de haven met zich brengt ook nog - alweer met gemeenschapsgeld - naar een plaats zuidelijker, en achter het rif, te transplanteren die daarvoor ten enenmale ongeschikt is wegens gebrek aan diep water en manoeuvreerruimte.
Een punt van overweging is dat wij met z'n allen ervoor verantwoordelijk zijn dat die gremia en bestuurders op posities zitten waar zij zulke plannen kunnen maken en doen uitvoeren. Want wijzelf hebben ze verkozen. Moeten we ons nu niet eens diepgaand bezig gaan houden met de vraag of dit is wat we willen voor onze kinderen? En bij de volgende gelegenheid kiezen voor gremia en bestuurders die oog hebben voor onze belangen als Arubaanse samenleving? En die ons kunnen helpen het gevoel van eigenwaarde te herstellen (ontwikkelen en verbeteren) dat thans zo node wordt gemist?

de (on)waarde van het nieuws

U denkt wellicht dat nieuws nieuws is en niet meer dan dat. U denkt fout. Nieuws is er helemaal niet om u te informeren over feiten en gebeurtenissen. Nieuws is handelswaar. Nieuws wordt gekocht en verkocht. Nieuws is altijd selectief en de selectie wordt gemaakt door degene die er het meeste belang bij heeft en/of er het meest aan verdient. Nieuws dient als drager voor commerciele propaganda, of voor het beinvloeden van de opinie van de nieuwsconsument. Nieuws is oorzaak van enorme vervuiling van ons geestelijk milieu. Nieuws is vergif voor de geest die niet zelfstandig en onafhankelijk waarneemt. Nieuws is als een drug. Je kunt ernstige onthoudingsverschijnselen krijgen als je ervan verstoken blijft. Als je niet kan meepraten over de laatste sportprestaties, de politieke narigheid in de wereld, de sexuele escapades van een "bekendheid" enzo dan ben je al snel een outcast, of wereldvreemd. U kunt echter aan het hele nieuwscircus ontsnappen als u wilt. Ga bij uzelf te rade wat u belangrijk vindt en beperk u ertoe u daarover te informeren. Liefst bij onafhankelijke bronnen als boeken, kwalitatief goede interessegroepen op het internet, en/of bij gelijkgestemden in uw directe omgeving. U ervaart dan al snel minder vermoeidheid en een beter opgeruimde geest. U krijgt wat meer aandacht voor uw directe omgeving en wordt wellicht een prettiger persoon in de omgang. Probeer het en wees blij met uzelf als u weer fris en uitgerust uw bed uitkomt 's-morgens. Dat er misschien een paar nieuwsmedia failliet gaan is niet uw probleem. U hebt toch geen moeite met het bankroet van de drughandel?

teveel incompetente ambtenaren?

In 2007 is in opdracht van het Land Aruba een kerntakenanalyse uitgevoerd welke alle overheidstaken omvatte, dus alle diensten die worden verricht door ambtenaren en tijdelijk personeel zoals arbeidscontractanten. Het doel was te bepalen welke taken intrinsiek door de overheid dienen te worden verricht, wat de kwaliteit van die diensten moet zijn, en welke huidige overheidstaken beter kunnen worden overgelaten aan particulier initiatief (privatisering heet dat met een mooi woord). De analyse werd uitbesteed aan een bedrijf dat hiervoor niet de benodigde kennis, kunde en/of ervaring in huis had, KPMG. Niettemin leidde deze kerntakenanalyse tot uitkomsten. Uitkomsten welke tot heden, november 2008, nog niet zijn gepubliceerd, en waar nog niets mee is gedaan. Kennelijk waren de resultaten zo onthutsend dat deze in de diepste lade van de Directie Personeel en Organisatie (DPO) zijn verstopt, met het doel dat ze er nimmer meer uitkomen.
Tijd dus voor een eigen analyse van wat kerntaken zijn van onze overheid, wat de kwaliteit van de dienstverlening moet zijn en van het aantal mensen en hun hoedanigheden die hiervoor benodigd zijn.
De voornaamste taak van de overheid is het waarborgen van het welzijn van alle ingezetenen van het Land. Zij doet dat door goed en rechtvaardig te besturen, wet, orde en veiligheid te handhaven, zorg te dragen voor goede openbare voorzieningen (scholing, gezondheidszorg en algemene infrastructuur), en in enge zin, de inrichting van het land.
Daarnaast de taken die noodzakelijk zijn voor het goede functioneren van het land, doch welke niet door particulier initiatief kunnen worden verricht, hetzij omdat zij de bevoegdheden van de ene burger jegens de andere overstijgen, hetzij omdat deze taken nimmer winstgevend kunnen worden verricht. In deze persoonlijke kerntakenanalyse wordt uitdrukkelijk gesteld dat het bedrijven van politiek beslist geen overheidstaak is of dient te zijn.
De kwaliteit van de door de overheid geleverde diensten moet goed, tijdig en betrouwbaar zijn. Dit houdt in dat de diensten dienen te worden geleverd door bekwame mensen, welke in elk opzicht berekend zijn voor hun taak en in goede samenwerking met anderen de gevraagde diensten tijdig kunnen en willen leveren.
Hoeveel overheidsdienaren nodig zijn wordt bepaald door de gegevens van een representatief aantal goed bestuurde landen te inventariseren en te middelen.
Je komt dan uit op een aantal dat overeenkomt met ca. 8 percent van de beroepsbevolking. Vertaald naar Aruba, met een beroepsbevolking (formeel) van ca. 52 percent van het totaal, kom je dan (indicatief) op 0,08 x 0,52 x 110000 = ruim 4500 overheidsdienaren.
Afzetten tegen de huidige situatie levert het volgende:
-er zijn ruim 6000 overheidsdienaren (volgens de kranten), dus 25 percent teveel;
-van die ruim 6000 is ruim 40 percent niet bekwaam en/of berekend voor de aan hen toevertrouwde dienstverlening, en/of presteert ondermaats, derhalve een tekort van 4500 - (6000 - (0,4 x 6000)) = 900 gekwalificeerde dienstverleners.
Conclusie: de overheid heeft een tekort van 900 gekwalificeerde mensen terwijl er ruim 2400 mensen op de loonlijst staan die niet doen waarvoor zij betaald worden.
Als de uitkomsten van deze persoonlijke (de overheid niets kostende) kerntakenanalyse overeenkomen met de resultaten welke onderin de diepe lade bij DPO liggen weet u nu in ieder geval de reden waarom ze daar reeds een jaar verstopt zijn. SCHAAMTE!.

verzonnen rekening?

In mijn waterrekening over de maand september 2008 van WEB-Aruba NV is een bedrag van AWG 10,- opgenomen als zijnde aanmaningskosten. Aanmaningskosten? Hoe kan dat? In de twaalf jaar dat we in Aruba wonen is nimmer een rekening niet, of niet op tijd, door ons betaald. Ze zullen zich wel vergissen denk je dan, en dat zullen we wel even rechtzetten. Per e-mail, want dat is de snelste manier, en je kunt meteen een scan van de betreffende rekening meezenden als bijlage, zodat ze alle gegevens bij de hand hebben om het te verifieren in de administratie. Maar helaas. Ik poog sedert 16 october toegang te krijgen tot WEB; eerst via het algemene email-adres (info@webaruba.com), maar dat geeft niet thuis. Vervolgens, na navraag, rechtstreeks naar degene die verantwoordelijk is voor de klantenadministratie, de heer Leo Rodriguez (LDRodriguez@webaruba.com), met hetzelfde resultaat. Ik krijg keer op keer een foutmelding terug van mijn e-mail provider met de code 451 4.7.1. Natrekken van deze foutmeldingcode leert dat dit de instelling is voor "greylisting", en dat deze code gemakkelijk kan worden aan- of uitgezet door de systeembeheerder. De code is eigenlijk bedoeld als spam-control, maar ik krijg steeds meer de indruk dat deze bewust is aangezet door de beheerder bij WEB om boze klanten van zich af te houden. Wat is namelijk het geval? De klantenadministratie is niet in orde. Uiteraard praat je met anderen over feilen door utiliteitsbedrijven, omdat je altijd aan het kortste eind trekt. Je krijgt namelijk niet waarvoor je betaalt. Geen stroom, of verontreinigd water, geen kabelsignaal of de telefoon/internet werkt niet. Gaan ze dan ook nog met de rekeningen klooien dan zijn de rapen gaar. Dus hoor je ook de ervaringen van anderen, dikwijls in kleurrijke bewoordingen die beginnen met een "c". Maar laat ik me beperken tot mijn eigen ervaring in deze. De waterrekening over de maand juli bedraagt AWG 0,00 omdat verrekend werd met een bedrag dat teveel zou zijn betaald over de maand april (gehoord van een macamba die teveel betaalt?), en de rest zou worden verrekend over de maand augustus. Terstond heb ik WEB hierover geinformeerd via het (toen nog werkende) "info" email-adres dat dit niet klopte en dat ik graag een correcte waterrekening zou ontvangen. Geen reactie, noch een correcte rekening ontvangen. Dus kon ik ook niet betalen. De volgende maand (september) kreeg ik de waterrekening over augustus gepresenteerd tot het normale bedrag van het verbruik, dus zonder verrekening, zonder verder commentaar. Maar nog immer geen correcte rekening over de maand juli. Maar nu dus wel aanmaningskosten voor een fout die niet door mij is begaan? Ik zou dit geval nu wel kunnen oplossen door met het hele pak papier onder de arm uren in de rij te gaan staan en het pogen uit te leggen aan een baliemedewerker die mij niet begrijpend aanstaart onder het mompelen van "ik ga dit uitzoeken en komt u nog maar eens terug", maar ik heb daar geen tijd voor en geen zin in. Mijn motto: wie de fouten maakt moet ze oplossen.

stop de rattigheid

Als observator constateer ik toenemende rattigheid in alle geledingen van de Arubaanse samenleving. Met rattigheid bedoel ik de bewust gore streken die door mensen jegens elkaar worden uitgehaald met het doel er persoonlijk winst uit te halen in de zin van macht, geld, baantjes, posities etc. Gore streken die altijd ten koste gaan van anderen, maar niet alleen dat. Ze gaan ook ten koste van de geestelijke hygiene van een groot deel van de bevolking. Vooral het deel van de bevolking dat niet zelfstandig bepaalt wat kan of niet, maar afhankelijk is van gedragingen door leiders, gezagsdragers en bazen die hen de voorbeelden aanreiken. En het feit ligt er dat juist bij die leiders en gezagsdragers de vetste gore ratten zitten. Ratten die juist door hun rattigheid leiders en gezagsdragers zijn geworden. En ik heb het dan niet alleen over onze niet of slecht opgeleide en voorbereide politici en volksvertegenwoordigers. Neen, ik heb het ook over leiders en gezagsdragers bij politie en douane, bij instituten, diensten en directies van de overheid, bij het onderwijs, de gezondheidszorg, de sociale instituties als AZV en SVB, de media, sportloterij en utiliteitsbedrijven. Overal zitten er teveel gore ratten. En die zijn er mede voor verantwoordelijk dat een alreeds slechte geestelijke hygiene steeds verder achteruit gaat. Totdat het een zootje is waar niemand meer mee geassocieerd wil worden. Moeten we het zover laten komen? Of is het beter de hygiene te herstellen en de ratten te verdelgen? Als u en ik nu beginnen met de hygiene ziet de rattenvanger er wellicht ook brood in weer eens langs te komen. Dan kunnen we ook weer beginnen de voorraadkast opnieuw in te richten en te vullen. En met voorraadkast bedoel ik de jeugd en de toekomst.

politicus of volksvertegenwoordiger?

In september 2009 (of eerder) worden op Aruba wederom statenverkiezingen gehouden. Het stemgerechtigde deel van de bevolking krijgt dan de gelegenheid zijn of haar vertegenwoordiger in de Arubaanse Staten te kiezen. Althans, zo zou het moeten zijn. In werkelijkheid heeft de bevolking niet veel te kiezen. Immers, het is niet de bevolking die de lijsten van verkiesbare personen opstelt. Het zijn, in de meeste gevallen, de partijbonzen van de politieke partijen die, tesamen met hun belangrijkste sponsoren, geldschieters en belanghebbers, in achterkamertjes de lijsten opstellen. Lijsten waarin enkel hen welgezinde personen worden opgenomen.

Voorbeeld? Zie statenverkiezingen 2005, lijst van de MEP; opgesteld in het huis van de heer Maiky Farro (jawel mijnheer!). Wie van de bevolking zou bij zijn volle verstand de namen van de heren Daniel Leo jr, Ramon Lee, Robert Maduro, Candelario Wever of Glenroy Wilson hebben ingevuld op de lijst? Of die van mevrouw Mervin Ras?

Ander voorbeeld? Otmar Oduber? Benny Sevinger? Zeg eens eerlijk; had u daarvoor gekozen?

Nee dus! Kortom; u hebt niet zoveel te kiezen gehad. En al helemaal niet uit personen die uw gezamenlijke belangen vertegenwoordigen. U kon alleen maar kiezen uit politici.

Kan het anders? Wellicht. Als u het onderscheid weet te maken tussen een volksvertegenwoordiger en een politicus is er al veel gewonnen. Een goede volksvertegenwoordiger waakt over uw belangen in de Staten. Een politicus heeft geen enkele boodschap aan u. Hij/Zij heeft eigen belangen te verdedigen; dus de dag na de verkiezingen bent u weer voor lange tijd volkomen onbelangrijk voor hem/haar - en misschien zelfs lastig.

Ook als u niet veel tijd en aandacht hebt voor het weerkerend politiek gescharrel is dit eenvoudig waar te nemen. Neem slechts het ge-OH voor wat het is, en let vooral op hun daden.

En draag, waar mogelijk, uw eigen kandidaten voor voor de lijsten voor de komende verkiezingen. Misschien kunnen wij als bevolking als geheel dan het verschil uitmaken.

hypocrisie

Het opzettelijk doden van mensen wordt in de meeste humane groeperingen (dit kunnen allerlei groeperingen zijn, zoals naties, religies, enz.) niet aangemerkt als een uiting van beschaving. Men maakt daarom allerlei regels en verboden die moeten voorkomen dat het gebeurt. En terecht.
Er zijn echter binnen elke groepering individuen die het alleszins verdienen opzettelijk te worden gedood, of tenminste voorgoed veilig te worden opgeborgen. Het oordeel daartoe laat men over aan richters, die daarom 'edelachtbaren' wensen te worden genoemd.
Dikwijls echter wordt het opzettelijk doden van andere mensen opgedragen door generaals (en door hun kontlikkers, want door kontlikken kun je zelf uiteindelijk generaal worden). Er wordt dan opgedragen mensen te doden omdat ze andere belangen verdedigen dan de belangen van de generaals c.s. die de opdracht geven (u kijkt toch ook om u heen, hoop ik?).
Als je bij zulke opdrachten andere mensen doodt ben je een held, krijg je een medaille en een staatspensioen. Let wel, andere mensen die je wellicht niet eens kent en waar je persoonlijk niets tegen hebt.

Maar neem nu eens op eigen initiatief de vent te grazen die je vrouw en je dochter heeft verkracht, en die daar rustig vrij rondloopt (omdat ie bij voorbeeld de zoon van de rechter of het neefje van het staatshoofd is, en aldus zijn straf ontloopt. Ja dat kan helaas ja!; u kijkt toch ook om u heen?). Dan ben je dus plotseling een moordenaar.

De moraal: doden in opdracht zonder eigen goed motief maakt je een held. Doden op eigen initiatief, maar met een verdomd goed motief, maakt je een moordenaar.

Hoezo hypocriet?

het gezeik moet afgelopen zijn

Er zijn onder degenen die in de locale (Arubaanse) media publiceren gelukkig ook mensen met gezond boerenverstand. Mensen die zich niet laten meeslepen in de vuile oorlog die door de politici van alle gezindten sedert te lange tijd wordt gestreden, en waar iedereen op Aruba bij verliest (uiteindelijk ook degenen die denken dat hun belangen daarmee zijn gediend). Ik verwijs hierbij naar de "Editorial" (pag 04) van de BonDia van 17 juli j.l.
Daarin wordt in het kort gesteld, met aanhaling van Lionel Capriles "Aruba is politiek verziekt", dat het nu eindelijk afgelopen moet zijn met het politiek gezeik (mijn woorden: cvc) en dat het land geregeerd moet worden, en wel nu, en op adequate wijze, wil het land een toekomst hebben.
Ik onderschrijf dit relaas in zijn geheel, en nodig u uit om het te lezen (in Papiamento). Ik voeg eraan toe dat onze volksvertegenwoordigers en de leden van onze regering dit schrijven speciaal ter harte mogen nemen, en er de consequenties uit trekken. Willen en/of kunnen zij niet in de eerste plaats in/aan het belang van het land Aruba en zijn bevolking handelen en denken dan dienen zij dringend op te krassen. Amen.

belastingteruggaaf, bedankt

Heden kreeg ik de in het jaar 2005 teveel betaalde inkomstenbelasting en premies volksverzekeringen op mijn bankrekening terugbetaald. Tenminste, dat denk ik, want de definitieve aanslag 2005 (schriftelijk) heb ik nog niet ontvangen. Ik weet dus nog niet wat de belastinggaarders hebben uitgespookt, en of ze het wel goed hebben gedaan. Wantrouwend zegt u? Ja hoor, ik ben wantrouwend geworden, en helaas niet zomaar.
Maar zelfs als het teruggegeven bedrag blijkt te kloppen kom ik er aan te kort. Want sedert 2005 is onze florin veel minder waard geworden. Reken maar even mee. Inflatie in 2006 was ongeveer 3%, inflatie in 2007 was ruim 10%, en in het jaar 2008 tot dusver is ons geld ook weer 4% minder waard geworden. Een florin van 2005 was dus (103/100)x(110/100)x(104/100)=1,18 maal zoveel waard als de florin van vandaag. Ik kan er dus maar 100/118= 85% voor kopen van wat ik er in 2005 voor kon kopen. En dat dus alleen door toedoen van de traagheid van de belastinggaarders.
Daarvoor, jongens en meisjes van de Belastingdienst: bedankt maar weer.
N.B. Eigenlijk was ik blij verrast dat er nog wat is teruggegeven. Kan ik weer een paar rekeningen van betalen.

afspraak maken

Bij het maken van tijdgebonden afspraken met dienstverleners kun je van een ding zeker zijn; ze worden niet nagekomen. Een afspraak op een bepaalde tijd is louter indicatief. Als je veel geluk hebt word je weliswaar op de dag van de afspraak te woord gestaan, maar beslist niet op het uur dat je hebt afgesproken. Beide partijen weten dat, maar het wordt wel tegen je gebruikt als je denkt dat jij dan ook wel wat later kunt komen. Dan komt het argument naar voren dat jij geen rekening houdt met het drukke schema van de dienstverleners, en dat je hen daardoor financieel of anderszins benadeelt. Alsof het jou en vele anderen urenlang laten wachten geen beslaglegging op jouw tijd inhoudt, en alsof jouw tijd gratis is. Er wordt dan voetstoots door de dienstverlener aangenomen dat jij niet behoeft te werken voor je inkomen, of dat je werkgever de verzuimde (niet productieve) uren zomaar compenseert.

Er worden ook nimmer excuses geboden voor het niet nakomen van een afspraak. Dat druist kennelijk in tegen de beroepseer. De expertise van de dienstverlener, waarvan je wegens ge-institutionaliseerde schaarste of wetskracht helaas afhankelijk bent, vereist kennelijk zoveel respect van je dat je je mond dichthoudt over het geleden ongerief, en dat je blij moet zijn als je eindelijk te woord gestaan wordt.

Dit geldt speciaal ten aanzien van de medisch specialisten, de kantonrechters, de belastinginspecteurs en de ambtenaren van de vreemdelingendienst voor wie afspraaktijden ten enenmale wezensvreemd zijn. Allemaal hebben zij administratieve krachten tot hun beschikking met wie de afspraken worden gemaakt, die afsprakenagenda's onderhouden compleet met telefoonnummers en e-mailadressen op werk- en prive-adressen. Hebt u echter weleens meegemaakt dat u door een van deze dienstverleners tijdig op de hoogte werd gesteld van hun ontstentenis? Neen!; dat kan ik u uit ervaring zeggen. Zelfs als zij om een of andere reden niet op het eiland zijn wordt de andere partij hiervan niet tijdig op de hoogte gesteld. Men laat u rustig naar het afspraakadres komen en laat u wachten, en pas als u uw ongenoegen luidkeels kenbaar maakt jegens de overige wachtenden, en dreigt met ter verantwoording roepen, wordt u meegedeeld dat de afspraak helaas geen doorgang kan vinden. Een geldige reden wordt nimmer gegeven door de degene die de boodschap mag overbrengen.

Is de oorzaak hiervan te vinden in gebrek aan organisatievermogen, in onkunde of onwil? Nee hoor, het is gewoon onze cultuur. En een belangrijk onderdeel van onze cultuur is het demonstreren van wat je je allemaal kunt permitteren, waartoe ook het laten wachten van mensen behoort. En zoals u weet is "cultuur" een gesublimeerde uiting van het minderwaardigheidscomplex van elke gemeenschap.

Houdt daarom bij het maken van een afspraak tenminste rekening met lang wachten als u te doen hebt met lieden van importantie (of met hen die de schijn van importantie willen ophouden).

mijn politieke partij?

Mijnheer Jorg heeft volkomen gelijk met zijn visie op de locale politiek. Zie Volkskrant 20 juni 2008. Wij in Aruba zien dit allesondermijnende gedoe al jarenlang met lede ogen aan; we willen het graag anders en beter. Maar we durven niet genoeg op te treden tegen de gevestigde orde omdat deze de touwtjes stevig in handen heeft, en omdat er nimmer met open vizier wordt gestreden. Alles gebeurt stiekem. Als jij je nek uitsteekt verliest je moeder of je oom zijn/haar baantje bij de overheid, ook al zijn ze de best gekwalificeerde kracht voor het werk. En dat blijft zo zolang het grootste gedeelte van de bevolking slecht geschoold is en slecht ge-informeerd wordt (er zijn natuurlijk wel slimmeriken, maar die verlaten ijlings het eiland als ze iets van hun leven willen maken). De enige legale manier om veranderingen in deze politiek te bewerkstelligen is het houden van verkiezingen voor de volksvertegenwoordigers in de Staten.
Het is verbazend, maar toch zijn er bij statenverkiezingen steeds weer integere en capabele personen bereid een nieuwe partij op te richten met het doel de rotzooi op te ruimen en er eindelijk een goed georganiseerd land van te maken met recht en rechtvaardigheid voor iedereen. Maar het zijn slechts enkelingen, die het niet alleen kunnen. Zij zijn afhankelijk van medestanders. Soms zijn het goede medestanders, mensen waar je wat aan hebt. Dikwijls zijn het medestanders met een eigen agenda. Opportunisten dus die graag meeliften op het kunnen en kennen en de populariteit van een lijsttrekker (kijk voor de grap nog eens naar het "aangroeisel" van de partijen die aan de verkiezingen van 2005 hebben meegedaan).
Een van de mogelijke groepen die invloed zou kunnen hebben op de gang van zaken bij de volgende verkiezingen (2009) is OPPA, de vereniging van gepensioneerde Arubaanse ambtenaren. Een club van ruim duizend "krasse knarren", aangestuurd door Paul van Niel, die zich door geen enkele politieke factie in de hoek laat zetten. Maar tot dusver hebben zij geen politieke aspiraties getoond.
Het gevolg van dit alles is dat ik een politiek ontheemde ben op Aruba. Ik denk er daarom aan een eigen partij op te richten en deel te nemen aan de volgende verkiezingen. Maar tegelijkertijd weet ik al dat ik dat niet zal doen. Ik ben bang voor de gevolgen. Als ik mijn nek uitsteek zullen mensen in mijn directe nabijheid daarvan nadelige gevolgen ondervinden. Daar bedank ik dus voor. En ik had toch al een hekel aan vergaderen.

heilige hermandad

De Heilige Hermandad (H.H.). Eertijds de benaming voor de heilige broederschap van de Inquisitie, welke tot doel had de geloofszuiverheid van de rooms katholieke kerk te handhaven. Waartoe dit heeft geleid weten we allemaal wel (althans dat zou je kunnen weten als je had opgelet tijdens de geschiedenislessen op de MULO). Thans wordt H.H. vooral gebruikt ter aanduiding van burger politie korpsen, zoals het Korps Politie Aruba (KPA), welke geacht worden de zedelijkheid en de goede normen en waarden onder de bevolking te doen waarborgen.

En dat lukt helaas niet altijd, zelfs niet onder de H.H. zelve. Het lijkt er zelfs op dat het gezegde "met boeven moet je boeven vangen" grond van waarheid bevat. Ik geef u enige voorbeelden van boevenstreken van de H.H. van het KPA die mij te binnen schieten, boevenstreken waarvoor elke burger terstond zou worden opgepakt en afgestraft, maar waarvoor geen van de plegers binnen de H.H. van het KPA (met een enkele uitzondering) tot dusver werd aangesproken. Het stelen van een bedrag van AWG 50000,- uit de brandkast op het hoofdbureau in Oranjestad is algemeen bekend, eveals het verdwijnen van een groot pakket verdovende middelen uit het plafond van hetzelfde bureau. Een ander bekend feit is het platrijden van wapens van het Marinierskorps door een politie-commissaris die onder diensttijd zwaar beschonken een dienstvoertuig bestuurde. Dit terwijl de betreffende politie-commissaris reeds met VUT het KPA had verlaten, doch nadien opnieuw op een driejarig contract werd aangesteld, zonder dat hij de VUT-premie, zoals bij wet is voorgeschreven, ooit heeft terugbetaald. Ook bekend is de rijbewijs-affaire, waarbij tegen vergoeding van vele duizenden guldens een groot aantal valse rijbewijzen in omloop werd gebracht. Wat men graag probeert te vergeten is dat met medewerking van de top van H.H. van het KPA op uiterst succesvolle wijze een grote hoeveelheid verdovende middelen via Aruba werd doorgevoerd door de organisatie van "Sapman" in de tijd dat, naar ik meen, de heer "niet zomaar iemand" minister van Justitie was (navraag te doen hieromtrent bij de heer Fred Teeven). Wat men ook graag wil vergeten is dat het KPA uit politiek ge-instigeerde motieven een priester in zijn blote kont gedurende een etmaal gevangen hield in een smerig arrestantenverblijf zonder dat hiervoor enige geldige aanleiding was. Minder bekend, maar niet minder erg, is het verdwijnen van persoonlijke bezittingen en gelden van al of niet rechtmatig gearresteerden op verschillende politiebureaus.
Ook is niet algemeen bekend de overlast die individuele leden van de H.H. veroorzaken middels het vrij laten rondlopen van hun honden in de woonomgeving wat urinestank, grote hopen faeces op het terrein van de naburen en woest geblaf tijdens de nachtelijke uren tot gevolg heeft, of het lozen van beerputwater op openbare waterreservoirs welke mensen gebruiken voor het bevloeien van hun groenten- en fruitgewassen. Verder probeert men onder de pet te houden het misbruiken van alcohol, geestverruimende middelen en het onderhouden van seksuele contacten tijdens de diensturen, zomede het misbruik van dienstvoertuigen voor particuliere doeleinden. En dan is er natuurlijk nog het over en weer "matsen" van H.H.-collegae door zich kort voor aanvang van de dienst "arbeidsongeschikt" te melden waardoor de collegae aanspraak kunnen maken op overwerkvergoedingen, maaltijdvergoedingen en overige emolumenten.

Niettemin zijn dit de aangewezen mensen om onze goede zeden, normen en waarden te handhaven, en wij als bevolking dienen ons daarom jegens hen respectvol te gedragen. Uiteraard zijn niet alle leden van de H.H. KPA rot en bedorven. Het zullen er maar een klein aantal zijn die het Korps verzieken. Maar hoe maak ik als burger het onderscheid tussen rot en niet rot?

vijf sterren

Er gaan weer verhalen rond op het eiland over het bouwen van een vijf sterren hotel. Verhalen die we elke vier jaar horen, en die steeds gelanceerd worden in het jaar voorafgaand aan de verkiezing van nieuwe volksvertegenwoordigers. Geen verstandig mens die er in gelooft natuurlijk, maar het is een van de middelen om de aandacht af te leiden van de kwalijke zaken waar we werkelijk mee te maken hebben bij verkiezingen; de geestelijke armoede en/of de persoonlijke doelstellingen van degenen die zich verkiesbaar stellen als volksvertegenwoordiger.
Maar laat me even ingaan op het vijf sterren gedoe. Om een vijf sterren hotel succesvol te kunnen exploiteren dien je gastvrijheid te verlenen aan vooral mensen met vijf sterren kwaliteit. En u en ik weten dat mensen met vijf sterren kwaliteit uiterst schaars zijn (uiteraard denken u en ik dat wijzelf tot die categorie behoren, maar dat maakt het nog geen werkelijkheid helaas). En die mensen met vijf sterren kwaliteit zoeken ook buiten hun vijf sterren hotel vijf sterren kwaliteit. Vijf sterren wegen en vijf sterren infrastructuur, vijf sterren stranden, vijf sterren natuurparken, vijf sterren voedsel en vijf sterren mentaliteit bij de dienstverleners in de omgeving waar zij te gast zijn. Kunnen wij dat allemaal bieden in Aruba? Neen, bij lange na niet. Laat ons dus eerst vooral maar eens werken aan onze eigen vijf sterren mentaliteit, en zorgdragen voor vijf sterren onderwijs, vijf sterren landsbestuur, vijf sterren democratie, vijf sterren ambtenaren en dienstverleners, een vijfsterren politiekorps, en een vijf sterren schoon en opgeruimd eiland waar onze vijf sterren gasten zich thuis kunnen voelen, vooraleer we zelfs maar denken aan het stichten van vijf sterren hotels.

wachten, lijdzaam wachten

Op Aruba moet je geen haast hebben. Je moet er voor elke dienstverlening wachten; soms heel lang. Bij de bank, bij de belastingdienst, bij de burgerlijke stand, het postkantoor, de nationale ziekteverzekering (AZV), de gezondheidszorg, de immigratiedienst, de begrafenisondernemer, de kerk, en wat je verder voor dienstverleners kan bedenken. Je moet gewoon wachten; lijdzaam wachten. We zijn nu eenmaal niet zo productief en effici-ent ingesteld. Als de dienstverlener achter de balie een familielid of een bekende van de cli-ent is, dan moet het wel en wee van familie en bekenden over en weer en uitgebreid besproken worden, en de rij erachter moet dan maar even wachten. De rij wacht tenslotte ook wel voor uitgebreide plas- en koffiepauzes van de dienstverlener. En als je denkt de dienst dan maar per internet, e-mail of slakkepost effici-enter te kunnen (doen) verrichten word je meewarig, of zelfs verwijtend aangekeken. Zelfstandig (af)handelen? Dat kan toch niet? Dat is niet goed voor het welzijn van de dienstverlener toch?
Nee, misschien niet. Maar wachten is ook niet zo goed voor onze economie. Ik geef u een voorbeeld. Als nu elke dag werkdag (245 dagen per jaar) twee procent van onze beroepsbevolking (twee procent van de beroepsbevolking van ca. 50000 mensen = 1000 mensen) ergens twee uur moet wachten, en als we de gemiddelde totale loonkosten stellen op AWG 25,- per uur, dan kost het loutere wachten ons per jaar een totaal bedrag van 2000 x 245 x 25 = AWG 12.250.000,- ofwel ruim 12 miljoen florin. Dat lijkt me toch een bedrag dat de moeite waard is om effici-enter werken te entameren. Daar zou je elk jaar een nieuwe school van kunnen bouwen bijvoorbeeld; iets waaraan een veel grotere behoefte bestaat dan aan wachten.

het goede voorbeeld

Wereldwijd worden hoogwaardigheidsbekleders geacht het goede voorbeeld te geven ter zake van normen, waarden, cultuuruitingen, enz. Het is daarbij goed gebruik dat personen welke deel uitmaken van openbare instituties en organisaties de eer aan zichzelf houden en aftreden als zij over de schreef zijn gegaan, en dit publiekelijk bekend geraakt. Zo niet in Aruba. Hier blijft men, ondanks alle bekend geworden misdragingen, gewoon in functie. Hier gelden kennelijk andere normen.
In het navolgende beperk ik mij slechts tot de aan het licht gekomen gedragingen van de leden van onze regering.

1. Onze minister-president presteerde het onlangs via een radiozendgemachtigde zijn meer radicale aanhang op te ruien tegen ambtenaren die uiting gaven van hun ongenoegen inzake de sterke waardevermindering van hun salaris in de afgelopen zeven jaar. Dezelfde minister-president die al zijn familieleden tot in het derde echelon, die daarvoor in aanmerking wilden komen, heeft benoemd of aangesteld in overheidsdienst in functies waar zij qua kennis en ervaring, capaciteiten en/of opleiding nimmer voor in aanmerking zouden komen indien zij hiervoor een gewone sollicitatieprocedure hadden moeten volgen. Nepotisme dus.

2. De minister van Infrastructuur liet onlangs op overheidskosten, en met voorrang, een niet begrote overkluizing van een belangrijke rooi (=wadi) construeren voor het bedrag van ca. AWG 600.000,-. Aldus een aan haar familie behorend eigendomsterrein ontsluitend, waardoor de waarde ervan in het economisch verkeer tenminste verdrievoudigde. Tevens heeft de minister van Infrastructuur diverse erfpachtrechten op percelen domeingrond verleend aan enkele bevriende relaties; waardoor plotseling grote sommen geld uit het niets ontsproten.

3. De minister van Volksgezondheid werd onlangs door de rechter veroordeeld wegens mishandeling van een medeburger. De minister heeft te kennen gegeven dat hij geen enkele spijt heeft van zijn gedragingen en doet de veroordeling lachend af als zijnde zijn normale gedrag. In het verleden werd de minister vooral bekend door het vervalsen van een diploma dat hem recht zou geven op de titel "doctorandus". In welke discipline de minister een studie zou hebben gevolgd blijft vooralsnog een onbeantwoorde vraag.

4. De minister van Justitie is van huis uit een laborant of analyst en heeft nimmer een opleiding gevolgd op juridisch gebied, maar vindt dat kennelijk geen belemmering voor zijn positie, want hij fungeert voornamelijk als zetbaas voor zijn broer die in werkelijkheid de dienst uitmaakt. Deze broer wordt in stukken van het Openbaar Ministerie gekenmerkt als "niet zomaar iemand". Gewetensvolle personen hebben de minister reeds jaren geleden onbekwaam geacht en hem een groot deel van zijn takenpakket (en dus beslissingsbevoegdheid) ontnomen. Behoudens inhoudloze bedreigingen zijn geen bijzonder prestaties van hem bekend geworden in de afgelopen zeven jaar.

5. De minister van Cultuur is voornamelijk bekend van buitenechtelijke strapatsen en valse vrome praatjes. De minister loopt meestal zijn penis achterna, maar drijft ook de lasten van het Land op door het doen van onnutte uitgaven en bestedingen. Alle in de afgelopen zeven jaar verrichte monumentenrestauraties en gerealiseerde culturele projecten zijn eerder ondanks, dan dankzij, de minister tot een goed einde gekomen. De culturele bagage van de minister lijkt zich te beperken tot het vieren van "Dera Gai" en "Festival di Dande".

6. De minister van Transport en Toerisme is meestal onderweg naar verre landen. Terzake van moeilijkheden in de sectoren die tot zijn competentie behoren houdt hij zich gewoonlijk gedeisd. Hij wacht rustig in een buitenland af tot de problemen vanzelf overgaan, en troost zich onderwijl met een goede borrel.

7. De minister van Financien slaagt er al zeven jaar niet in om een sluitende begroting te realiseren ondanks een bloeiende economie. De minister wordt door zijn ambtenaren beschuldigd van het manipuleren van de cijfers. De tekorten van het Land nemen elk jaar toe en de schuldenlast vertoont sterke groei. De minister blijft desondanks glimlachen en koopt zijn hemden en broeken elke twee maanden een maatje groter. Dat zijn eigen ambtenaren de kas leegroven kan hem evenmin deren; althans hij treedt er niet tegen op.

Lieve jeugd, neem deze "goede" voorbeelden ter harte bij de voorbereiding van uw toekomst. Studeer dus niet te hard maar leg stevige netwerken aan met "nuttige" personen indien u politieke ambities mocht hebben in dit mooie land.

vissige beschouwingen

In ons politiek aquarium (een troebele en vervuilde bak die stinkt als de pest) zwemmen 21 vissen lui in het rond. Nou ja, zwemmen..., sommige drijven al enkele jaren met de buik omhoog en andere blijven voortdurend angstvallig in hun deel van de bak, verstopt onder en achter respectievelijk groene of gele steentjes. Slechts twee visjes zwemmen door het gehele aquarium, daarbij af en toe flinke bellenbanen veroorzakend die de stank nog verergeren. Een, de "fish called Monica", heeft het meestal over de gezondheid van degenen die het aquarium moeten bekostigen, en het andere visje, bijgenaamd "Paapje" heeft het voortdurend over de vraatzucht van de overige vissen in de bak. Alle andere vissen hebben daarom een gloeiende hekel aan Paapje, en als hij in de buurt van hun steentjes komt gaan zij massaal in de aanval om hem in zijn staart te bijten. Eensgezindheid in de bak is er alleen over uitbreiding van de voedselrantsoenen; voor henzelf, wel te verstaan. Voor het overige is er voortdurende oorlog over en weer tussen de groepen van de groene en gele steentjes, maar ook tussen de groepen onderling. In de groepen heerst een pikorde die zich niet van die van de kippen onderscheidt.
Van datgene waarvoor zij uit de verschillende broedbakken zijn overge-ent in het aquarium brengen zij niet veel terecht; eigenlijk niets. De troebelheid van het vuile aquarium vol met gele en groene algen waarin zij voortdurend in elkaars uitwerpselen moeten verkeren veroorzaakt zoveel stress dat zij het liefst, ieder voor zich, uit de bak zouden springen. Maar ja, buiten de bak hebben de vissen niet te eten en gaan ze spoedig dood door uitdroging en ademgebrek. Ze zijn nu eenmaal niet ge-equipeerd voor een leven buiten het aquarium. Slechts een enkeling (zoals bijvoorbeeld het Jacobsvisje) lukt het een zodanige salto te maken dat het in een schoon aquarium terecht komt, zonder algengroei en met voldoende te eten voor een zorgeloze toekomst. Voor de overige vissen ziet de toekomst er zorgelijk uit. Want het aquarium wordt uiterlijk in het jaar 2009 opnieuw ingericht. Degenen die het aquarium bekostigen mogen namelijk elke vier jaar bepalen welke vissen er in de bak mogen zwemmen. Omdat het aquarium in de afgelopen jaren niet de luisterrijke aanblik bood waarvan eenieder had gehoopt dat hij of zij er met plezier naar zou kijken, is de kans groot dat de samenstelling van de verschillende vissoorten, en de kleur van de steentjes geheel gaat veranderen. Voor de dan overbodig geworden, en dus nutteloze, en sterk verkleurde visjes zal een adequate oplossing dienen te worden gezocht.

Wilt u goede raad? Barricadeer bijtijds de deuren.

school

De wat oudere generatie zal het zich nog herinneren. De schoolgebouwen in Oranjestad. Perfect onderhouden en brandschoon. Van binnen en van buiten. In het bijzonder bedoel ik de gebouwen in de nabijheid van de Franciscuskerk waar onderwijs werd gegeven door de fraters Salesianen en de zusters van Voorschoten. Die zwarte jurken waren nooit gemakkelijk, en ze hebben ongetwijfeld veel jeugdjaren vergald, maar ze stelden wel een norm en een voorbeeld waar je je aan hield. Wat je van hen leerde vergeet je nooit meer, want je werd door hen niet volgestopt met onzin. Rekenen leerde je zo als het moest, en taalkunde en kennis der natuur net zo. Als je niet zo snel of slim was werd er gewoon extra aandacht aan je besteed, want jouw niet begrijpen was hun eer te na. Dan deden zij het niet goed genoeg in hun optiek. Vraag de meest succesvolle Arubanen van wie zij hun basisvorming en -opleiding hebben gehad en zij zullen beamen dat de soeurs van het Mater Dei en de fraters van La Salle daar debet aan zijn geweest.

Nu is het anders geworden. De zwarte jurken zijn vertrokken. De eertijds voorbeeldige schoolgebouwen zijn vies en verwaarloosd. Sinds de overheid er zorg voor draagt is er nimmer meer geld in onderhoud en/of reparatie gestoken. De hele omgeving is in verval. Omheiningen zijn stuk, de schoolterreinen liggen vol met afval, en de bomen gaan dood.
De alumni van nu kunnen meestal niet meer hoofdrekenen, kunnen zich nauwelijks behoorlijk uitdrukken in om het even welke taal, kennis der natuur is "maatschappelijke ontwikkeling" geworden (wat zich vertaalt in "recht hebben op" en verplichtingloosheid jegens anderen dan jezelf), en ze zitten barstensvol onzin.

En het erge is dat het niemand nog interesseert; het minst van al de leerkrachten. Als zij al eisen durven stellen aan de alumni voor wat discipline, orde en netheid betreft worden zij dikwijls teruggefloten door de ouders, en somtijds zelfs bedreigd.
De vervolgopleidingen en het bedrijfsleven, evenals de overheid, zitten er maar mee. Mensen met een zo zwakke basis kunnen immers geen sterk fundament vormen voor een succesvolle maatschappij.

Wat moeten we eraan doen? De zwarte jurken terugroepen om verbetering te komen brengen in de situatie? We hebben immers al laten blijken dat we het zelf niet zo goed kunnen?

"Z"-woorden

Als bij het waarnemen van doen en laten van onze regering, en het deel van de volksvertegenwoordiging dat de regering niet naar behoren controleert, mijn gedachten even afdwalen, dan komen onwillekeurig een groot aantal woorden en begrippen bovendrijven welke beginnen met een "z". Misschien ben ik vooringenomen jegens deze instanties, maar ze zijn beslist niet vleiend. En ze hebben allen betrekking op uitingen van gedrag wat door de lieden die deel uitmaken van deze instanties is tentoongespreid. Ik geef u onderstaand voorbeelden, zonder nadere toelichting, en in alfabetische volgorde, van wat louter vandaag (na de ochtendkoffie) in mij opkwam.

Zakkenrollers, zakkenvullers, zandmannetjes, zanikers, zatladders, zedenlozen, zedendelinquenten, zeemeeuwen, zeepbellenblazers, zeikers, zelfbedriegers, zelfoverschatters, zelfverheerlijkers, zelfzuchtigen, zenuwlijders, zeperds, zetbazen, zeurpieten, zevenklappers, ziektebeelden, zielepieten, zieltogenden, zichtlozen, zijdeurgangers, zilverlingenverraders, zinkers, zinsverbijsterden, zittenblijvers, zoekmakers, zoethouders, zombies, zooitje zorgwekkende zuiplappen, zwakbegaafden, zwammers, zwartmakers, zwendelaars, zwetsers, zwijggeldopstrijkers, zwijnen.

Hebt u ook wel eens van die opwellingen?

De wet geldt voor iedereen?

Intitulé : Staatsregeling van Aruba
Citeertitel: Staatsregeling van Aruba
Vindplaats : AB 1987 no. GT 1
Wijzigingen: Geen
====================================================================
Hoofdstuk I: Grondrechten
Allen die zich in Aruba bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk
behandeld. Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging,
politieke gezindheid, ras, geslacht, kleur, taal, nationale of maatschappelijke
afkomst, het behoren tot een nationale minderheid, vermogen,
geboorte, of op welke grond dan ook is niet toegestaan.

Ik heb het nog even nagezocht. Het staat er echt! Maar kennelijk geldt het toch niet voor iedereen. Als de spin-advokaat in het web van de MEP een poging tot doodslag doet op een politie-agent die het verkeer staat te regelen (althans, zo heb ik het begrepen) staat ie binnen 20 uur na aanhouding weer buiten het cachot, en men gaat over tot de orde van de dag.

Zou ik eindelijk de politie-agent die mij al jaren dwars zit met zijn stinkhondenvuil op dezelfde wijze te grazen nemen, en hem een beetje platter maken, dan loop ik gerede kans dat ik lange tijd het daglicht niet meer zie, en terecht. Automobielen dienen voor transport van mensen en goederen, en niet voor doodslagwapen.

Hoe kan het dan dat meester Mos dit "incident" zoals hij het noemt zo door zijn vingers laat glippen? In gesprek met J.de Roo in de ochtenduitzending van RNWO van heden, geeft hij te kennen dat de spin-advokaat van de MEP niet de eerste de beste is, ex-min.Jus. van Aruba enzo, en dat derhalve zorgvuldiger moet worden opgetreden in dit geval. Is dat niet in strijd met hoofdstuk 1 van de Staatsregeling Aruba 1987? Moet niet immer zorgvuldig worden opgetreden? Mag je hiermee willekeurig omgaan?

Ik krijg het onbehagelijke gevoel dat we afglijden naar Orwelliaanse toestanden zoals beschreven in de politieke fabel "Animal Farm" uit 1944, waar de varkens en de honden de dienst uitmaken, op het laatst de varkens op de achterpoten lopen en de "Seven Commandments" (~Staatsregeling~) worden vervangen door het enkele "all animals are equal, but some animals are more equal than others". Laat het zover niet komen alstublieft meester Mos.

ambtenaren

De, volgens de opinio communis, meest luie beroepsgroep op Aruba is eindelijk in actie gekomen, en is al een week lang aan het demonstreren, werkonderbreken of staken. Dat vraagt veel energie en veel initiatief. Waar gaat het dan over?
Wel, Aruba ligt aan het einde van een heel lange handelsketen, en als ergens de handelsprijzen van producten of grondstoffen stijgen dan stijgen ze bij ons extreem, omdat iedereen in die lange handelsketen wil mee-eten. Bij voorbeeld, als de boer in Frankrijk 25 eurocent krijgt voor een kilo tarwe, dan kost een kilo meel hier in de supermarket minimaal AWG 2,50 (ex BBO!). Dat geldt evenzo voor aardappelen, bakolie en petroleumproducten. En vrijwel het enige wat locaal wordt geproduceerd is afval.
In de afgelopen jaren zijn hierdoor, mede onder invloed van waardevermindering van de US-dollar, de kosten van levensonderhoud sterk gestegen, en de bevolking werd hiervoor nauwelijks gecompenseerd. Het minimumloon werd met 100 AWG per maand opgetrokken tot AWG 1460,- en er werd wat met de loon- en winstbelasting gestoeid om de ergste effecten van de invoering van de omzetbelasting in 2007 te mitigeren. Maar dat was allemaal niet toereikend. Sedert 2001 is de koopkracht van de bevolking met minimaal 25 procent verminderd en men heeft steeds meer moeite om het hoofd boven water te houden.
De ambtenaren en gelijkgestelden willen hiervoor nu compensatie verkrijgen door het rechttrekken van achterstallige salarisverhogingen en indexering van hun inkomens evenredig met de stijging van de kosten van levensonderhoud.
De regering geeft tot dusver niet thuis. Zij heeft haar oude truc, met pinda's gooien, weer uit de kast gehaald, in de hoop dat zij "de kikkers in de kruiwagen kan houden" tot de lange feestweek voorafgaand aan Pasen, en dat daarna de gemoederen wel weer zijn gesust. Zij realiseert zich echter onvoldoende dat het dit keer echt pijn doet, en dat de pijn niet overgaat.
Bovendien beseft de regering niet dat zij haar geloofwaardigheid in rap tempo aan het verliezen is. Zij roept dat er geen geld is voor salarisverhoging en indexering, en dat de mensen die in het bedrijfsleven werkzaam zijn ook niet worden gecompenseerd, dus wat zeuren die ambtenaren nou.
Zij vergeet echter dat het voor eenieder zichtbaar is dat het merendeel der ministers in de afgelopen jaren vrijwel al hun sibbelingen tot in het derde echelon heeft benoemd of aangesteld in duurbetaalde functies waar zij qua talenten en kwaliteiten absoluut niet voor in aanmerking komen, en dat daarmee veel belastinggeld is gemoeid. Om maar niet te spreken van de talloze consultantsopdrachten, terbeschikkingstellingen, diensten en huurcontracten ten behoeve van exclusief de F&F-groep (friends and family). En de ambtenaren beseffen terecht dat daar een groot deel van hun indexeringsgelden naartoe zijn gevloeid.
De "meest luie beroepsgroep" zal daarom de acties voorlopig niet opgeven. Neen, integendeel zullen de acties worden opgevoerd heb ik de indruk. En als zij ditmaal niet hun zin krijgen zal de regering de boodschap "opzoute nu" tegemoet kunnen zien.

Aruba voedselexporteur?

Het gaat niet zo goed bij onze zuiderburen op het continent. In het weekeinde en aan het eind van de maand zien we steeds meer mensen van het vaste land komen winkelen op Aruba. Deze bezoekers gaan echter niet naar de juweliers of de kledingwinkels. Ze kopen uitsluitend primaire levensbehoeften. Zaken als meel, bakolie, poedermelk en babyvoeding gaan met vliegtuigen en schepen vol naar het zuiden. En niet omdat het hier zo goedkoop is; nee, omdat het daar niet meer voldoende te verkrijgen is. Er gelden bij onze buren namelijk vastgestelde verkoopprijzen voor basisvoeding. En die prijzen worden vastgesteld op een zodanig laag niveau dat er niet voor kan worden geproduceerd. Consequentie is dat land niet meer wordt bezaaid, groenten en fruit niet meer worden geoogst, runderen niet meer worden gemolken, varkens, geiten en schapen niet meer op de markt komen, etc. Waar Aruba in het verleden (en nog) deels afhankelijk was van importen van verse voedingswaren uit het buurland, gaat er thans steeds meer stapelvoedsel naar toe. Voor ons Arubanen heeft dit als consequentie dat we steeds vaker voor lege schappen in de supermarket komen te staan, en dat er door ontstane schaarste aan voedingswaren steeds meer prijsverhogingen worden doorgevoerd. Mede omdat de lonen op Aruba kunstmatig laag worden gehouden (in dit aspect weten regering en bedrijfsleven elkaar kennelijk goed te vinden!) wordt het voedingspatroon voor het merendeel der mensen die afhankelijk zijn van een inkomen in florins of US-dollars daardoor steeds problematischer, en raken zij meer en meer aangewezen op het "junkfood"-circuit. Als dit zo blijft doorgaan zal er, mede door toedoen van andere aspecten die van invloed zijn op de kosten van levensonderhoud, op den duur onvrede ontstaan die kan ontaarden in onlusten, en daar is niemand bij gebaat. Het is dus zaak waakzaam te zijn, en waar mogelijk bijtijds te anticiperen.

goddies

Regelmatig komen er mensen aan de deur die hun religie aan de man willen brengen. Mijn vrouw en ik duiden ze aan als "goddies". We hebben ze in alle gezindten (religies) zien komen en dikwijls ook te woord gestaan. Het zijn zonder uitzondering goed gewassen en goed geklede mensen (meestal mannen), uiterst beleefd en vriendelijk, en zo vasthoudend als een colporteur van stofzuigers. Zij allen hebben gemeen dat zij het enig juiste geloof vertegenwoordigen. Het enig juiste bestaat inmiddels uit meer dan dertig varianten, maar zij noemen de baas van hun religie tenminste allemaal hetzelfde (zij het in verschillende talen weliswaar). Een ander kenmerk is dat zij immer gelijk hebben en ik immer ongelijk.
Ik heb velen van hen gepoogd uit te leggen dat ik het leven zelf iedere dag in al zijn glorie en grootsheid ervaar, en dat ik het bij gebrek aan beter "leven" noem, al weet ik niet precies wat het is en hoe het werkt, maar dat het in elk geval niet zonder voeding (= energie) kan, en bij afwezigheid daarvan niet kan bestaan.
Op dit punt komen de goddies meestal tot de conclusie dat ik eenmoeilijk geval ben, en waarschijnlijk niet te "redden". Zij nemen dan dra afscheid, met de belofte nog eens terug te komen. Ik heb er echter nog niet een terug gezien. Hopelijk heb ik hun overtuiging niet aan het wankelen gebracht, want dat is geenszins mijn bedoeling. Ik hoef niet te evangeliseren; dat mijn ideeen voor mij geldig zijn volstaat.

productkwaliteit

Arubanen zijn te goed van vertrouwen. Nog steeds. En dat terwijl hen al jarenlang een oor wordt aangenaaid door handelaren van verschillende pluimage.
Restanten gereedschappen en apparaten die nergens meer te vermarkten zijn gaan voor grof geld van de hand, vaak omdat er geen alternatieven voorhanden zijn, of omdat een helder kwaliteitsoordeel ontbreekt.
Helaas geldt hetzelfde in toenemende mate voor levend en dood organisch materiaal. Steeds vaker komt het voor dat voedingswaren, plantmateriaal en levende dieren worden ingevoerd die de toets der kritiek niet kunnen doorstaan, die elders reeds werden afgekeurd of de klassering niet haalden. Wel eens in de supermarket rondgeneusd recentelijk? Worsten gezien waar je uitslag van krijgt, en duive-eieren die het predicaat "large" meegekregen hebben? Tomaten die de kist uitzwemmen? Aardappelen die je al om de hoek van de straat kan ruiken?
Wordt het niet eens tijd wat kritischer te worden bij de inkoop van deze spullen dames en heren handelaren? En ons consumenten goede kwaliteit te bieden voor onze inflatoire florins?

volksvertegenwoordiging?

Het is op Aruba wel erg simpel voor de geschreven en gesproken massacommunicatiemedia om vuil aan te dragen met betrekking tot onze volksvertegenwoordiging en onze regering. Want het is een feit dat er gemakkelijk veel vuil valt te vergaren en te publiceren. Het probleem van de media is dat er zo weinig goeds is te vertellen van en over onze politici.
Sedert de invoering van de Status Aparte hebben we steeds te maken gehad met een luchtbellenbestuur, van welke politieke kleur en samenstelling dan ook.
Als onze regering en/of volksvertegenwoordigers besluiten moeten nemen over werkelijk steekhoudende zaken, zoals daar zijn de kerntakenanalyse/hervorming van het overheids apparaat, de indexering van pensioenen, minimumloon of ambtenarensalarissen en de herziening van burgerrechten zoals het homohuwelijk, dan gedragen zij zich maandenlang zo zenuwachtig als een hoer in de kerk, uiten zij niets dan opgeblazen krachtpatserpraatjes en/of komen zij met valse argumenten die slaan als kauwgum op een kunstgebit.

Gelukkig is de gemiddelde weldenkende Arubaan immuun geworden voor deze uitingen van de media en de politici. Hij ziet politiek nog slechts als tijdverdrijf voor sociale minkukels en negeert het voor zover hij er geen last van heeft. Hij hoort het, ziet het, en gaat over tot de orde van de dag.

voorrecht op Aruba te wonen

Het is nog steeds een voorrecht op Aruba te mogen wonen, ondanks al die verdomde toeristen die regelrecht uit de Americaanse debieleninstituten lijken te zijn weggelopen en ondanks onze politici die daar ook vandaan lijken te komen.

Wat is er dan te noemen dat het een voorrecht maakt? Wel, we hebben hier het lekkerste en zuiverste drinkwater ter wereld; de dorstlesser bij uitstek, want dorst heb je hier bijna altijd.En het klimaat is natuurlijk heerlijk, mits je je niet te hard moet inspannen, maar dat doet vrijwel geen mens, en het wordt ook niet van je verlangd.Wat nog meer? Gastvrijheid!. Hoewel de doorsnee Arubaan thans veel minder heeft te besteden dan enkele jaren geleden, heeft hij niets aan gastvrijheid ingeboet, en is hij nog immer hartelijk, vrolijk en gemoedelijk, en hij heeft altijd tijd voor een praatje.En verder? Belastingdruk. Ondanks dat de gemiddelde inkomens lager zijn dan in Europa kun je er beter mee rondkomen. Dat komt (mede) omdat de Belastingdienst hier (nog) minder hebberig is. En ook omdat er tamelijk veel zaken onderling te regelen vallen waarbij geld niet op de eerste plaats komt.
Maar bovenal, er is nog volop rust hier voor wie het zoekt, en het grootste deel van het eiland is niet op de tekentafel ingericht. Een boom staat hier meestal nog waar ie groeien wil, en niet met vele tientallen op een kaarsrechte lijn.

Maar het is aan het veranderen.

voertuigverzekeringen

Sedert ongeveer een half jaar controleert de Belastingdienst bij de afgifte van wegenbelasting/kentekenplaten niet meer of het betreffende kenteken verzekerd is. "Dat is onze taak niet", zegt men bij deze Dienst. En terecht.

De autoschade assuradeuren zien de bui hangen. Als er geen controle op wordt gehouden acht "men" het verzekeren van het voertuig al snel als onnodig. Gevolg: bij een aanrijding heeft de niet verzekerde veroorzaker (omdat ie het geld er niet voor heeft) al helemaal geen geld om de schade te vergoeden. De assuradeuren kunnen de door hen uit te keren schadevergoeding aan de (casco-schade verzekerde) slachtoffers moeilijk of in het geheel niet verhalen. Dus minder winst voor de assuradeuren. Zij dringen er dus op aan dat er wel wordt gecontroleerd; net als de W.A.-verzekerde voertuigbestuurders die ook met lege handen staan in zulke gevallen. Maar de assuradeuren hebben geen controle-bevoegdheid. Wie dan wel? De politie dan maar?

De politie kermt. Daar hebben we de mankracht niet voor, roepen ze. Is niet waar!. Ze hoeven toch niet de straat op om te controleren?

Met wellicht een kleine wijziging op de wet beveiliging persoonsgegevens (als die al bestaat op ons eiland) kunnen de bestanden van afgegeven kentekenbewijzen en de bestanden van de autoschade assuradeuren toch ter beschikking worden gesteld van de politie? In "real-time"?

Als er dan voor het voertuig A-xxx een kenteken wordt afgegeven, en dat voertuignummer komt niet voor in de bestanden van de assuradeuren (of omgekeerd) is er een "mismatch" welke automatisch door de politie-computer kan worden gesignaleerd. Daarop kan, eveneens automatisch, een proces-verbaal worden gegenereerd, en een boete worden opgelegd van zeg minimaal AWG 500,-. Uit de opbrengst van de boetes kunnen de kosten van deze vorm van controle worden betaald, zomede het salaris van de hooguit 2 gekwalificeerde personen die met de uitvoering worden belast.

Het zal wellicht niet zo simpel zijn uit te voeren als ik het hier weergeef, maar met een beetje medewerking van de betrokken instanties moet het toch kunnen.

prijsverschillen

Hoe komt het dat er zulke grote verschillen zijn in winkelprijs voor identieke producten (zelfde productcode en productiedatum, van dezelfde fabrikant) op Curacao en Aruba? Ik geef twee voorbeelden die mij heden ter ore kwamen. Een Unox runderrookworst van 275 gram kost op Aruba AWG 7,95 en op Curacao ANG 5,95. Een merkloze vestzakagenda, ingebonden en met kunststof omslag kost op Aruba AWG 12,95 en dezelfde agenda kost op Curacao ANG 7,50.
Er zijn veel andere producten afkomstig uit Europa te noemen waarop hetzelfde van toepassing is, zoals koffie, boter en kaas van gerenommeerde fabrikanten, maar het gaat om de idee.

De vraag rijst of de Arubaanse inkopers zulke domoren zijn, of er zulke grote verschillen in kostprijsfactoren zijn welke de winkelprijs beinvloeden (personeelskosten?), of dat de graaizucht in de gehele handelsketen (inclusief accijnzen en belastingen) hier zoveel groter is.

vakbekwaamheid waarheen? waarom?

Sedert enige tijd constateer ik dat er een uittocht gaande is van vakbekwame en productieve mannen en vrouwen. Het lijkt erop dat ze geen toekomst meer zien voor zichzelf en hun familieleden op Aruba. Wat kunnen hiervan de oorzaken zijn? Wel, ik kan er verschillende bedenken.

Zoals stijgende kosten van levensonderhoud, en daarbij sterk achterblijvende salarissen. In plaats van verbetering van positie is men aan het interen op spaargelden.

Het veranderende sociale klimaat is een andere oorzaak. Behalve dat het landsbestuur als enig motto lijkt te hebben "samen voor ons eigen" is ook de maatschappelijke onderlaag waaruit dit bestuur grotendeels is voortgekomen druk doende de onderhuidse xenophobie tot norm te verheffen. Men heeft kennelijk liever met een onbekwame neef of broer te doen die te lui is om het daglicht aan te kijken dan met iemand die binnen de afgesproken tijd een kwalitatief goed product levert en daarvoor ook op tijd betaald wil worden.

Een ook belangrijke oorzaak is dat rechtszekerheid steeds meer opschuift in de richting van rechtsonzekerheid.

Maar verreweg de belangrijkste oorzaak is de groter en groter wordende invloed en afhankelijkheid van het toerisme, wat een omgekeerd evenredige vermindering tot gevolg heeft van het maatschappelijk welzijn. Want vergelijk de huidige situatie eens met de saamhorigheid van 30 jaar geleden waarop ons eiland terecht zo trots was?

zeepbel

Zeepbellen zijn prachtig. Er is geen enkel geestverruimend middel wat je net zulke rijkdom aan kleuren voortovert. Zeepbellen zijn echter geen lang leven beschoren; zij spatten spoedig uiteen. Al het mooie is er dan ineens niet meer. Iedereen weet dat.

Ons eiland heeft ook zo'n mooie zeepbel. We noemen 'm toerisme. Onze zeepbel wordt gekoesterd, en hij wordt met vereende krachten steeds groter geblazen. Hierdoor wordt het vliesje steeds dunner en neemt de spanning op de bel toe, maar worden de kleuren en de glans meer intens.
Velen bezweren dat er nu genoeg lucht in de zeepbel zit, en dat hij zal bezwijken; anderen roepen dat er nog veel meer lucht in geblazen kan worden.

Alle aandacht is dus gericht op onze zeepbel. We verliezen daarbij uit het oog dat onze mooie bel ook veel ongemakken met zich brengt, zoals het inslepen van allerlei humane ziekteverwekkende organismen, sterk verslechterende moraal en sociaal gedrag, materialisme en sociale ongelijkheid, toenemend gebruik van stimulerende - en verdovende middelen, de glitter en de glinster als de normale leefwereld gaan beschouwen, enzovoort.

Straks als eindelijk de bel knapt mogen we de rekeningen betalen. Ze zullen onbetaalbaar blijken. Maar als je er nu al aan denkt kun je niet meer van die mooie glanzende zeepbel genieten.

stropdasjes

Ons warme, Caribische eiland heeft niet echt het klimaat waarin stropdasjes thuishoren. Wat kun je dan wel voor goede redenen hebben om een zo totaal nutteloos appendage voor te hangen anders dan bij plechtigheden als begrafenissen? We zijn toch geen papegaaien die het van mooie veertjes moeten hebben? Als ik daarom een vrijwillige stropdasdrager signaleer krijg ik altijd de indruk dat er iets loos is met de betreffende, en als ik er tijd aan besteed en ik observeer hem gedurende enige tijd word ik vrijwel steeds in mijn mijn eerste indruk bevestigd. In het gunstigste geval betreft het dan iemand die mij iets wil verkopen waar ik geen behoefte aan heb, maar meestal betreft het mannen met mentale tekortkomingen, zoals minderwaardigheid-complexen, gebrek aan zelfrespect, of die ziekelijk narcistisch zijn.
Als ze er ook nog een colbertjasje bij aantrekken is het oppassen geblazen, want dan heb je vaak te doen met politici, of nog erger, mafiosi.
Mijn raad: mijdt zulke mensen zoveel mogelijk; loop er met een boog omheen als het kan, want zulke mensen zijn slechts uit op hun eigen welzijn en belang, en zij hebben er geen enkele moeite mee als dit ten koste van het uwe gaat.

verkeerscontrole

Regelmatig stuurt het Korps Politie Aruba (KPA) zijn broekemannen (m/v) de weg op voor het houden van "verkeerscontroles". Onder leiding van een "senior" met een te dikke buik en/of kont houden de broekemannnen dan het passerend verkeer staande (prachtig ingestudeerd toneelstukje) om te controleren. Controleren op wat? Op de conditie van voertuigen en de goede werking van remmen en verlichting? Nee hoor, daarvoor missen ze de benodigde kennis. Als je dan vraagt wat de bedoeling is van het staande houden wordt er veelal verward gekeken. Zij zijn niet geinstrueerd om vragen te beantwoorden. Zij willen slechts de voertuigdocumenten en/of het rijvaardigheidsbewijs zien. Dat het erg knappe broekemannen zijn blijkt wel uit het feit dat ik meerdere malen heb mogen aanschouwen dat de voertuigdocumenten ondersteboven worden "gelezen". Het lijkt er op dat de broekemannen nog niet klaar zijn voor de praktijk als zij het opleidingsinstituut mogen verlaten, en dat zij op deze wijze worden bijgespijkerd in het optreden als "Agent van Politie". Maar wel ten koste van het humeur van de bestuurders en inzittenden van de staande gehouden voertuigen, welke dit optreden terecht herkennen als verspilling van hun tijd en hun betaalde belastingelden. Wie heeft dit allemaal bedacht? Wel, iemand hogerop in de korpsleiding, die kennelijk wat initiatiefrijker is dan zijn korpsgenoten, maar misschien niet wezenlijk competenter. Aan deze iemand stel ik gaarne mijn vraag: wordt het niet eens tijd zich wederom te concentreren op de intrinsieke taken van het KPA, die er vooral uit bestaan de veiligheid van de burgers van dit land te waarborgen?

ons nationale toupetje

Er speelt zich een heel speciale gedachtengang af in de grijze massa die zich bevindt onder ons nationale toupetje. Een grijze massa welke erop is getraind analytisch te denken, maar dit doet op een zo complexe wijze dat het voor geen sterveling te volgen is, inclusief de beheerder van de massa waarin de gedachtengang zich afspeelt. Somtijds komt er iets van die gedachtengang naar buiten door het orakelen van frasen als: -armen en benen mogen eraf als ik niet de waarheid spreek; -zich schamen voor zijn paspoort (alsof ie daaraan zijn identiteit ontleent); alle ambtenaren testen op eventueel druggebruik (maar niet op kwaliteit en integriteit); enzovoort. Een kennis die werkzaam is in de medische wereld heeft me er wel eens op gewezen dat de houding en het gedrag van het toupetje symptomatisch zijn voor de laatste fase van een niet - of slecht behandelde ernstige SOA, en dat ook de uiterlijke kenmerken van het corpus in die richting wijzen. Ik weet het niet hoor, ik ben geen medicus. Het kan voor mij net zozeer een uiting zijn van endogamie, waarvan de symptomen overeenkomstig kunnen zijn.
Het toupetje heeft al te lang een sleutelpositie in de publieke sfeer en oefent daar met zijn complexe gedachtengang invloed uit op de dagelijkse gang van zaken in het land. Hij geeft opdrachten die niemand begrijpt en geen gezond denkend mens kan of wil uitvoeren, en dus leiden tot onvrede en een groot verloop onder de kwalitatief betere medewerkers. De daardoor ontstane vacatures worden vervolgens vervuld door opportunisten en hielenlikkers, meestal niet gekwalificeerd, en zeker niet geneigd tot hard werken. Daar zijn ze niet voor gekomen, meneer.
De gevolgen zijn voor eenieder die het zien wil duidelijk zichtbaar. Misstanden bij toelatingsprocedures, een supermarket voor alle categorieen van rijbewijzen, roof uit de brandkast en wegtoveren van grote hoeveelheden wit poeder bij de politie, complete auto's die verdwijnen uit het politie-depôt, drug- en telefoonsmokkel in het KIA, noem maar op. Bij aanwijzing zijn reeds een aantal taken aan de competentie van toupetje onttrokken, zoals Kustwacht en DIMAS, maar hij heeft nog niet de eer aan zichzelf gehouden. Hij blijft zelfs langer zitten dan hij zelf had aangekondigd, want hij heeft z'n karwei nog niet afgemaakt. Wat is zijn karwei dan wel geweest tot dusver? Eh... Tja...

patronage

Patronage en corruptie zijn benamingen voor begrippen die sterk zijn verweven met het dagelijkse leven in onze eilandstaat. Eenieder die zijn ogen en oren openhoudt zal het beamen. Het onderscheid tussen de twee begrippen is echter niet altijd eenvoudig te maken want het een ligt dikwijls in het verlengde van het ander. Om dit onderscheid voor mezelf helderder te visualiseren ben ik op het internet te rade gegaan, en kwam terecht op dit artikel van The Canadian Encyclopedia http://www.thecanadianencyclopedia.com/index.cfm?PgNm=TCE&Params=A1ARTA0006140 , waarvan het onderstaande een aangepaste en gedeeltelijke vertaling is.

Politieke patronage is het verlenen van gunsten of beloningen zoals openbare ambten, baantjes, contracten, subsidies, prestige of andere voordelen door een patroon (minister of andere politieke hotemetoot) jegens een begunstigde (belanghebber). Ter compensatie zorgt de belanghebber ervoor dat het belang van de patroon gediend wordt, zoals stemmen voor de partij of het voeren van politieke campagne van/voor de patroon. De verhoudingen tussen de patroon en de belanghebber zijn typisch ongelijkwaardig, selectief en willekeurig; de patroon verleent in het algemeen geen gunsten aan alle mogelijke belanghebbenden maar verdeelt ze over enkelen. De begunstigde kan direct contact hebben met de patroon die de toewijzing van beloningen controleert. Bijvoorbeeld kan een minister de campagneleiders benoemen als medewerkers in zijn bureau (coordinatoren), maar de minister en de belanghebber kunnen ook hun zaakjes indirect regelen via bemiddelaars. Of het contact rechtstreeks is of indirect maakt niet uit; de patroon-begunstigde relatie is gebaseerd op uitruilen van goederen en/of diensten van diverse aard en omvang. Baantjes of ander materieel profijt worden typisch verleend tegen politieke loyaliteit en steun.

Patronage wordt dikwijls verdedigd met het argument dat het het verlenen van contracten, subsidies enz. en het aanstellen in functies minder duur maakt voor het land, omdat er een groot deel van de excessieve bureaucratie mee kan worden omzeild. Wat het in feite echter doet is het creeren van ongelijke kansen, wat de motivatie van alle niet begunstigden om naar vermogen te participeren in de maatschappij zeer sterk negatief beinvloedt.

Anders dan patronage (wat laakbaar is), is corruptie immer onrechtmatig, want het verleent een individu, een bedrijf of een groep voordeel ten koste van het openbaar belang (zoals gerommel met contractverlening, toewijzing van vergunningen of bouwterreinen); ofwel corruptie benadeelt rechtstreeks of indirect de gehele bevolking.

U mag zelf bepalen waar uw belang ligt bij het maken van keuzen op dit terrein, maar het lijkt nuttig vooraf de gevolgen op termijn te calculeren.

Belastingdienst Contactinformatie

Contactinformatie

Directie der Belastingen
Gutenbergstraat 6 - Oranjestad

Tel: 583 3512

Fax: 583 3407

E-mail: directie@siad.aw


Inspectie der Invoerrechten en Accijnzen (Douane)
L.G.. Smith Boulevard 84-88 - Oranjestad

Tel: 582 1800

Fax: 583 7164

E-mail: douane@siad.aw


Servicio di Impuesto (Belastingkantoor)
Paardenbaaistraat 11 - Oranjestad

Tel: 583 1800

Fax: 583 5461

E-Mail: info@siad.aw

De bovenstaande schermpagina heb ik overgenomen van de website van de Belastingdienst http://www.siad.aw/.

Als ik de e-mailadressen op deze pagina gebruik voor het verkrijgen van informatie, of voor het maken van een afspraak met anderszins onbereikbare ambtenaren, kan ik ten eerste de boodschap niet opslaan op de eigen computer (of ik snap niet hoe dit werkt?), en ten tweede krijg ik er nimmer enige reactie op. En ik verzeker u dat ik het herhaaldelijk heb geprobeerd. Want ik moet nog (negatieve) aanslagen inkomstenbelasting enzo ontvangen over 2004, 2005 en 2006.
Is er iemand die ooit antwoord heeft gekregen op boodschappen op deze e-mailadressen, en zo ja, is die iemand bereid het geheim van zijn succes met mij te delen?

Kippe*nesten

Kippenesten of kippennesten? Ik weet het niet Ik ben nog van 3 spellingswijzigingen geleden en door mijn toenmalige lagere school onderwijzers geprogrammeerd. En ik ben er uiteindelijk niet voor de broodwinning van de woordenboeken - en schoolboekenschrijvers. Als ik moet zoeken op het internet maak ik er kippe*nesten van en dan kom ik meestal wel waar ik moet zijn. Voor het overige is de betekenis van het woord wel duidelijk.
De kippenesten waar ik het hier over heb zijn de gaten in het wegdek van de dagelijkse route naar mijn werkplek. Na elke regenbui worden ze groter, en het regent nogal de laatste maanden. Om het voertuig heel te houden probeer ik zoveel mogelijk de gaten te omzeilen, en voor die manoeuvres is meestal de volle wegbreedte benodigd. Het nare is dat dit ook geldt voor alle medeweggebruikers. Omdat mijn dagtaak vroeg begint geschiedt het manoeuvreren bovendien in het donker. En de weg is niet verlicht. En adequate voertuigverlichting van de medeweggebruikers heeft ook niet de hoogste prioriteit. Tel daarbij op de loslopende honden, geiten en dronkemannen op weg naar huis en je hebt een redelijk beeld van mijn stuurmansbekwaamheden. Tot dusver heb ik het zonder grote schade overleefd, maar dit biedt geen garanties voor de toekomst. Verbetering is vooralsnog niet in zicht. Want goede wegen kosten geld. Geld dat er niet is want de nationale begroting voor dit jaar vertoont meer - en grotere - gaten dan het wegdek. Maar laat ik optimist blijven. Uiteindelijk heeft alles een functie, dus ook die kippenesten. De tijd zal het uitwijzen.

bier

Op Aruba is volop bier te koop. Het is wel duur, maar het is er gelukkig. Er is keuze uit tarwebier, rijstebier, gerstebier en mengsels daarvan waarin ook nog een flinke portie mais is verwerkt. Sommige zijn lekker, andere zijn vergelijkbaar met ingepakt wijwater. En de prijs is meer gebonden aan het merk dan aan de kwaliteit en de smaak van het bier. Zoals dat bouwvakkerspils uit Zoeterwoude bijvoorbeeld, dat hier wordt verkocht als premiumbier, en dat mij bij meer dan twee glazen immer een kloppende hoofdpijn bezorgt, of dat biertje van het vasteland, waarbij je je steeds afvraagt wat je nu eigenlijk drinkt. En dan de verpakking in baby-porties, die meer is afgestemd op winst voor de HoReCa dan op dorstlessen. Aan het einde van de vorige eeuw werd er een kleine brouwerij gesticht in Santa Cruz, Rubano geheten, die een lekker vol en zwaar bier brouwde, maar dat in veel te kleine flessen stopte (18 cl) waar behalve bij de HoReCa geen afzet voor was te vinden en dus wegens te geringe omzet moest sluiten. De aan het begin van deze eeuw gestichte brouwerij in Balashi, dreigde dezelfde fout te maken, maar heeft tijdig ingezien dat er een alternatief moest zijn voor een groot publiek, d.w.z. normale porties. Ze brouwen een lekker bier dat vergelijkbaar is met Grolsch, dat een goede prijs/kwaliteitverhouding heeft naar Arubaanse maatstaven, en een vrij hoge omzetsnelheid zodat het niet te lang in de winkelschappen staat. Voor de promotie van het bier worden op vrijdag in de naast de brouwerij gelegen "Balashi Garden" familieavonden met muziek en snacks georganiseerd, waar het bier van de tap wordt geserveerd tegen gereduceerde prijs. Het is er doorgaans erg gezellig na zonsondergang. Mijn vrouw wil er graag naar toe, en dat is de beste aanbeveling die ik kan geven.

valse diploma's

Met enige regelmaat doen in mijn kringetje verhalen de ronde dat een aantal thans in functie zijnde "hoogwaardigheids bekleders", en hun voorgangers in het verleden, over diploma's en getuigschriften beschikken waarvoor zij nimmer de opleiding hebben volbracht of de vereiste vakkennis hebben verworven. Onder hen zouden nep-artsen, nep-doctorandussen en nep-ingenieurs zijn. Mensen met "net-echt" documenten dus, die op grond daarvan functies bekle(ed)den bij het bedrijfsleven en de overheid waarvoor zij eigenlijk niet in aanmerking zouden komen. En waar zij dus door gebrek aan "echte" vakkennis de oorzaak kunnen zijn van flinke schadeposten. Wel, het lijkt mij in het tijdperk van de copy-paste programma's en - machines waarin we heden leven niet echt onwaarschijnlijk dat het voorkomt.
Maar wat te denken van degenen die wel over echte documenten beschikken in een bepaald vakgebied en op grond daarvan posities bekleden in disciplines waar zij totaal geen kaas van hebben gegeten. Mensen dus die besluiten nemen waarvan zij geenszins de gevolgen kunnen overzien. Het gebeurt regelmatig, en het is voor iedereen waar te nemen dat het niet goed gaat.
Mijn kringetje zwijgt daar meestal over, omdat het niet in het eigen belang is dit aan te kaarten.
En dat maakt mij pas echt ongerust.

Kerntakenanalyse

De Arubaanse overheid is te groot en te zwaar ingericht voor de financiele draagkracht van de bevolking. En de kwaliteit van de overheidsdienstverlening is er sedert de invoering van de "Status Aparte" bepaald niet op vooruit gegaan. Deels is dit te wijten aan een op patronage gebaseerd aanstellings- en benoemingsbeleid voor overheidspersoneel, deels is het simpelweg het gevolg van schaarste aan talent en aan goed opgeleide mensen die bereid zijn voor een bepaald niet aantrekkelijk salaris in overheidsdienst te treden. Eigenlijk is de overheid zozeer gedegenereerd dat het zo niet verder kan.
Daarom heeft in 2001 (!) iemand besloten dat er toch maar eens een analyse dient te worden gemaakt van wat nu eigenlijk de kerntaken van de overheid zijn. Maar ja, hoe doe je zoiets, en aan wie kan je de schuld geven als de uitkomsten van de analyse zeer pijnlijk blijken te zijn. Hoe dan ook, aan het begin van het jaar 2007 werd er een aanbesteding gehouden voor het doen uitvoeren van een kerntakenanalyse en werd de opdracht verleend aan het accountantsbureau KPMG. KPMG?? Hebben die de vakkundigheid en specialistische kennis in huis voor dit werk?
Nee, waarschijnlijk niet, maar ze hebben wel contacten met onderaannemers die wel eens iets op dit gebied hebben gedaan voor bedrijven en kleine gemeenten. BSC in Leusden was op dat moment kennelijk het bedrijf met de grootste werkhonger. Hoe dan ook, er werd een planning opgesteld en gepresenteerd aan de belanghebbenden. Volgens deze plannen zou in juli 2007 het resultaat van de analyse worden voorgelegd aan de politiek verantwoordelijken, en dezen zouden het presenteren aan de volksvertegenwoordiging (de Staten) om er het te voeren beleid ten aanzien van de herinrichting van de overheid in de komende jaren mee te kunnen bepalen.
Wel, we leven nu in februari 2008, en voor zover dezerzijds bekend is er nog geen resultaat gepresenteerd aan wie dan ook betreffend de kerntakenanalyse. Wat nu te concluderen? Is er resultaat? Is het resultaat te pijnlijk om te presenteren? Of wacht men op betaling alvorens het resultaat uit handen te geven?
Degenen om wie het gaat, al die overheidswerknemers die in de lucht hangen, willen nu wel eens weten hoe de zaken ervoor staan. Uiteindelijk moeten ook zij hun toekomst inrichten nietwaar?