school

De wat oudere generatie zal het zich nog herinneren. De schoolgebouwen in Oranjestad. Perfect onderhouden en brandschoon. Van binnen en van buiten. In het bijzonder bedoel ik de gebouwen in de nabijheid van de Franciscuskerk waar onderwijs werd gegeven door de fraters Salesianen en de zusters van Voorschoten. Die zwarte jurken waren nooit gemakkelijk, en ze hebben ongetwijfeld veel jeugdjaren vergald, maar ze stelden wel een norm en een voorbeeld waar je je aan hield. Wat je van hen leerde vergeet je nooit meer, want je werd door hen niet volgestopt met onzin. Rekenen leerde je zo als het moest, en taalkunde en kennis der natuur net zo. Als je niet zo snel of slim was werd er gewoon extra aandacht aan je besteed, want jouw niet begrijpen was hun eer te na. Dan deden zij het niet goed genoeg in hun optiek. Vraag de meest succesvolle Arubanen van wie zij hun basisvorming en -opleiding hebben gehad en zij zullen beamen dat de soeurs van het Mater Dei en de fraters van La Salle daar debet aan zijn geweest.

Nu is het anders geworden. De zwarte jurken zijn vertrokken. De eertijds voorbeeldige schoolgebouwen zijn vies en verwaarloosd. Sinds de overheid er zorg voor draagt is er nimmer meer geld in onderhoud en/of reparatie gestoken. De hele omgeving is in verval. Omheiningen zijn stuk, de schoolterreinen liggen vol met afval, en de bomen gaan dood.
De alumni van nu kunnen meestal niet meer hoofdrekenen, kunnen zich nauwelijks behoorlijk uitdrukken in om het even welke taal, kennis der natuur is "maatschappelijke ontwikkeling" geworden (wat zich vertaalt in "recht hebben op" en verplichtingloosheid jegens anderen dan jezelf), en ze zitten barstensvol onzin.

En het erge is dat het niemand nog interesseert; het minst van al de leerkrachten. Als zij al eisen durven stellen aan de alumni voor wat discipline, orde en netheid betreft worden zij dikwijls teruggefloten door de ouders, en somtijds zelfs bedreigd.
De vervolgopleidingen en het bedrijfsleven, evenals de overheid, zitten er maar mee. Mensen met een zo zwakke basis kunnen immers geen sterk fundament vormen voor een succesvolle maatschappij.

Wat moeten we eraan doen? De zwarte jurken terugroepen om verbetering te komen brengen in de situatie? We hebben immers al laten blijken dat we het zelf niet zo goed kunnen?

"Z"-woorden

Als bij het waarnemen van doen en laten van onze regering, en het deel van de volksvertegenwoordiging dat de regering niet naar behoren controleert, mijn gedachten even afdwalen, dan komen onwillekeurig een groot aantal woorden en begrippen bovendrijven welke beginnen met een "z". Misschien ben ik vooringenomen jegens deze instanties, maar ze zijn beslist niet vleiend. En ze hebben allen betrekking op uitingen van gedrag wat door de lieden die deel uitmaken van deze instanties is tentoongespreid. Ik geef u onderstaand voorbeelden, zonder nadere toelichting, en in alfabetische volgorde, van wat louter vandaag (na de ochtendkoffie) in mij opkwam.

Zakkenrollers, zakkenvullers, zandmannetjes, zanikers, zatladders, zedenlozen, zedendelinquenten, zeemeeuwen, zeepbellenblazers, zeikers, zelfbedriegers, zelfoverschatters, zelfverheerlijkers, zelfzuchtigen, zenuwlijders, zeperds, zetbazen, zeurpieten, zevenklappers, ziektebeelden, zielepieten, zieltogenden, zichtlozen, zijdeurgangers, zilverlingenverraders, zinkers, zinsverbijsterden, zittenblijvers, zoekmakers, zoethouders, zombies, zooitje zorgwekkende zuiplappen, zwakbegaafden, zwammers, zwartmakers, zwendelaars, zwetsers, zwijggeldopstrijkers, zwijnen.

Hebt u ook wel eens van die opwellingen?

De wet geldt voor iedereen?

Intitulé : Staatsregeling van Aruba
Citeertitel: Staatsregeling van Aruba
Vindplaats : AB 1987 no. GT 1
Wijzigingen: Geen
====================================================================
Hoofdstuk I: Grondrechten
Allen die zich in Aruba bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk
behandeld. Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging,
politieke gezindheid, ras, geslacht, kleur, taal, nationale of maatschappelijke
afkomst, het behoren tot een nationale minderheid, vermogen,
geboorte, of op welke grond dan ook is niet toegestaan.

Ik heb het nog even nagezocht. Het staat er echt! Maar kennelijk geldt het toch niet voor iedereen. Als de spin-advokaat in het web van de MEP een poging tot doodslag doet op een politie-agent die het verkeer staat te regelen (althans, zo heb ik het begrepen) staat ie binnen 20 uur na aanhouding weer buiten het cachot, en men gaat over tot de orde van de dag.

Zou ik eindelijk de politie-agent die mij al jaren dwars zit met zijn stinkhondenvuil op dezelfde wijze te grazen nemen, en hem een beetje platter maken, dan loop ik gerede kans dat ik lange tijd het daglicht niet meer zie, en terecht. Automobielen dienen voor transport van mensen en goederen, en niet voor doodslagwapen.

Hoe kan het dan dat meester Mos dit "incident" zoals hij het noemt zo door zijn vingers laat glippen? In gesprek met J.de Roo in de ochtenduitzending van RNWO van heden, geeft hij te kennen dat de spin-advokaat van de MEP niet de eerste de beste is, ex-min.Jus. van Aruba enzo, en dat derhalve zorgvuldiger moet worden opgetreden in dit geval. Is dat niet in strijd met hoofdstuk 1 van de Staatsregeling Aruba 1987? Moet niet immer zorgvuldig worden opgetreden? Mag je hiermee willekeurig omgaan?

Ik krijg het onbehagelijke gevoel dat we afglijden naar Orwelliaanse toestanden zoals beschreven in de politieke fabel "Animal Farm" uit 1944, waar de varkens en de honden de dienst uitmaken, op het laatst de varkens op de achterpoten lopen en de "Seven Commandments" (~Staatsregeling~) worden vervangen door het enkele "all animals are equal, but some animals are more equal than others". Laat het zover niet komen alstublieft meester Mos.

ambtenaren

De, volgens de opinio communis, meest luie beroepsgroep op Aruba is eindelijk in actie gekomen, en is al een week lang aan het demonstreren, werkonderbreken of staken. Dat vraagt veel energie en veel initiatief. Waar gaat het dan over?
Wel, Aruba ligt aan het einde van een heel lange handelsketen, en als ergens de handelsprijzen van producten of grondstoffen stijgen dan stijgen ze bij ons extreem, omdat iedereen in die lange handelsketen wil mee-eten. Bij voorbeeld, als de boer in Frankrijk 25 eurocent krijgt voor een kilo tarwe, dan kost een kilo meel hier in de supermarket minimaal AWG 2,50 (ex BBO!). Dat geldt evenzo voor aardappelen, bakolie en petroleumproducten. En vrijwel het enige wat locaal wordt geproduceerd is afval.
In de afgelopen jaren zijn hierdoor, mede onder invloed van waardevermindering van de US-dollar, de kosten van levensonderhoud sterk gestegen, en de bevolking werd hiervoor nauwelijks gecompenseerd. Het minimumloon werd met 100 AWG per maand opgetrokken tot AWG 1460,- en er werd wat met de loon- en winstbelasting gestoeid om de ergste effecten van de invoering van de omzetbelasting in 2007 te mitigeren. Maar dat was allemaal niet toereikend. Sedert 2001 is de koopkracht van de bevolking met minimaal 25 procent verminderd en men heeft steeds meer moeite om het hoofd boven water te houden.
De ambtenaren en gelijkgestelden willen hiervoor nu compensatie verkrijgen door het rechttrekken van achterstallige salarisverhogingen en indexering van hun inkomens evenredig met de stijging van de kosten van levensonderhoud.
De regering geeft tot dusver niet thuis. Zij heeft haar oude truc, met pinda's gooien, weer uit de kast gehaald, in de hoop dat zij "de kikkers in de kruiwagen kan houden" tot de lange feestweek voorafgaand aan Pasen, en dat daarna de gemoederen wel weer zijn gesust. Zij realiseert zich echter onvoldoende dat het dit keer echt pijn doet, en dat de pijn niet overgaat.
Bovendien beseft de regering niet dat zij haar geloofwaardigheid in rap tempo aan het verliezen is. Zij roept dat er geen geld is voor salarisverhoging en indexering, en dat de mensen die in het bedrijfsleven werkzaam zijn ook niet worden gecompenseerd, dus wat zeuren die ambtenaren nou.
Zij vergeet echter dat het voor eenieder zichtbaar is dat het merendeel der ministers in de afgelopen jaren vrijwel al hun sibbelingen tot in het derde echelon heeft benoemd of aangesteld in duurbetaalde functies waar zij qua talenten en kwaliteiten absoluut niet voor in aanmerking komen, en dat daarmee veel belastinggeld is gemoeid. Om maar niet te spreken van de talloze consultantsopdrachten, terbeschikkingstellingen, diensten en huurcontracten ten behoeve van exclusief de F&F-groep (friends and family). En de ambtenaren beseffen terecht dat daar een groot deel van hun indexeringsgelden naartoe zijn gevloeid.
De "meest luie beroepsgroep" zal daarom de acties voorlopig niet opgeven. Neen, integendeel zullen de acties worden opgevoerd heb ik de indruk. En als zij ditmaal niet hun zin krijgen zal de regering de boodschap "opzoute nu" tegemoet kunnen zien.

Aruba voedselexporteur?

Het gaat niet zo goed bij onze zuiderburen op het continent. In het weekeinde en aan het eind van de maand zien we steeds meer mensen van het vaste land komen winkelen op Aruba. Deze bezoekers gaan echter niet naar de juweliers of de kledingwinkels. Ze kopen uitsluitend primaire levensbehoeften. Zaken als meel, bakolie, poedermelk en babyvoeding gaan met vliegtuigen en schepen vol naar het zuiden. En niet omdat het hier zo goedkoop is; nee, omdat het daar niet meer voldoende te verkrijgen is. Er gelden bij onze buren namelijk vastgestelde verkoopprijzen voor basisvoeding. En die prijzen worden vastgesteld op een zodanig laag niveau dat er niet voor kan worden geproduceerd. Consequentie is dat land niet meer wordt bezaaid, groenten en fruit niet meer worden geoogst, runderen niet meer worden gemolken, varkens, geiten en schapen niet meer op de markt komen, etc. Waar Aruba in het verleden (en nog) deels afhankelijk was van importen van verse voedingswaren uit het buurland, gaat er thans steeds meer stapelvoedsel naar toe. Voor ons Arubanen heeft dit als consequentie dat we steeds vaker voor lege schappen in de supermarket komen te staan, en dat er door ontstane schaarste aan voedingswaren steeds meer prijsverhogingen worden doorgevoerd. Mede omdat de lonen op Aruba kunstmatig laag worden gehouden (in dit aspect weten regering en bedrijfsleven elkaar kennelijk goed te vinden!) wordt het voedingspatroon voor het merendeel der mensen die afhankelijk zijn van een inkomen in florins of US-dollars daardoor steeds problematischer, en raken zij meer en meer aangewezen op het "junkfood"-circuit. Als dit zo blijft doorgaan zal er, mede door toedoen van andere aspecten die van invloed zijn op de kosten van levensonderhoud, op den duur onvrede ontstaan die kan ontaarden in onlusten, en daar is niemand bij gebaat. Het is dus zaak waakzaam te zijn, en waar mogelijk bijtijds te anticiperen.

goddies

Regelmatig komen er mensen aan de deur die hun religie aan de man willen brengen. Mijn vrouw en ik duiden ze aan als "goddies". We hebben ze in alle gezindten (religies) zien komen en dikwijls ook te woord gestaan. Het zijn zonder uitzondering goed gewassen en goed geklede mensen (meestal mannen), uiterst beleefd en vriendelijk, en zo vasthoudend als een colporteur van stofzuigers. Zij allen hebben gemeen dat zij het enig juiste geloof vertegenwoordigen. Het enig juiste bestaat inmiddels uit meer dan dertig varianten, maar zij noemen de baas van hun religie tenminste allemaal hetzelfde (zij het in verschillende talen weliswaar). Een ander kenmerk is dat zij immer gelijk hebben en ik immer ongelijk.
Ik heb velen van hen gepoogd uit te leggen dat ik het leven zelf iedere dag in al zijn glorie en grootsheid ervaar, en dat ik het bij gebrek aan beter "leven" noem, al weet ik niet precies wat het is en hoe het werkt, maar dat het in elk geval niet zonder voeding (= energie) kan, en bij afwezigheid daarvan niet kan bestaan.
Op dit punt komen de goddies meestal tot de conclusie dat ik eenmoeilijk geval ben, en waarschijnlijk niet te "redden". Zij nemen dan dra afscheid, met de belofte nog eens terug te komen. Ik heb er echter nog niet een terug gezien. Hopelijk heb ik hun overtuiging niet aan het wankelen gebracht, want dat is geenszins mijn bedoeling. Ik hoef niet te evangeliseren; dat mijn ideeen voor mij geldig zijn volstaat.

productkwaliteit

Arubanen zijn te goed van vertrouwen. Nog steeds. En dat terwijl hen al jarenlang een oor wordt aangenaaid door handelaren van verschillende pluimage.
Restanten gereedschappen en apparaten die nergens meer te vermarkten zijn gaan voor grof geld van de hand, vaak omdat er geen alternatieven voorhanden zijn, of omdat een helder kwaliteitsoordeel ontbreekt.
Helaas geldt hetzelfde in toenemende mate voor levend en dood organisch materiaal. Steeds vaker komt het voor dat voedingswaren, plantmateriaal en levende dieren worden ingevoerd die de toets der kritiek niet kunnen doorstaan, die elders reeds werden afgekeurd of de klassering niet haalden. Wel eens in de supermarket rondgeneusd recentelijk? Worsten gezien waar je uitslag van krijgt, en duive-eieren die het predicaat "large" meegekregen hebben? Tomaten die de kist uitzwemmen? Aardappelen die je al om de hoek van de straat kan ruiken?
Wordt het niet eens tijd wat kritischer te worden bij de inkoop van deze spullen dames en heren handelaren? En ons consumenten goede kwaliteit te bieden voor onze inflatoire florins?

volksvertegenwoordiging?

Het is op Aruba wel erg simpel voor de geschreven en gesproken massacommunicatiemedia om vuil aan te dragen met betrekking tot onze volksvertegenwoordiging en onze regering. Want het is een feit dat er gemakkelijk veel vuil valt te vergaren en te publiceren. Het probleem van de media is dat er zo weinig goeds is te vertellen van en over onze politici.
Sedert de invoering van de Status Aparte hebben we steeds te maken gehad met een luchtbellenbestuur, van welke politieke kleur en samenstelling dan ook.
Als onze regering en/of volksvertegenwoordigers besluiten moeten nemen over werkelijk steekhoudende zaken, zoals daar zijn de kerntakenanalyse/hervorming van het overheids apparaat, de indexering van pensioenen, minimumloon of ambtenarensalarissen en de herziening van burgerrechten zoals het homohuwelijk, dan gedragen zij zich maandenlang zo zenuwachtig als een hoer in de kerk, uiten zij niets dan opgeblazen krachtpatserpraatjes en/of komen zij met valse argumenten die slaan als kauwgum op een kunstgebit.

Gelukkig is de gemiddelde weldenkende Arubaan immuun geworden voor deze uitingen van de media en de politici. Hij ziet politiek nog slechts als tijdverdrijf voor sociale minkukels en negeert het voor zover hij er geen last van heeft. Hij hoort het, ziet het, en gaat over tot de orde van de dag.

voorrecht op Aruba te wonen

Het is nog steeds een voorrecht op Aruba te mogen wonen, ondanks al die verdomde toeristen die regelrecht uit de Americaanse debieleninstituten lijken te zijn weggelopen en ondanks onze politici die daar ook vandaan lijken te komen.

Wat is er dan te noemen dat het een voorrecht maakt? Wel, we hebben hier het lekkerste en zuiverste drinkwater ter wereld; de dorstlesser bij uitstek, want dorst heb je hier bijna altijd.En het klimaat is natuurlijk heerlijk, mits je je niet te hard moet inspannen, maar dat doet vrijwel geen mens, en het wordt ook niet van je verlangd.Wat nog meer? Gastvrijheid!. Hoewel de doorsnee Arubaan thans veel minder heeft te besteden dan enkele jaren geleden, heeft hij niets aan gastvrijheid ingeboet, en is hij nog immer hartelijk, vrolijk en gemoedelijk, en hij heeft altijd tijd voor een praatje.En verder? Belastingdruk. Ondanks dat de gemiddelde inkomens lager zijn dan in Europa kun je er beter mee rondkomen. Dat komt (mede) omdat de Belastingdienst hier (nog) minder hebberig is. En ook omdat er tamelijk veel zaken onderling te regelen vallen waarbij geld niet op de eerste plaats komt.
Maar bovenal, er is nog volop rust hier voor wie het zoekt, en het grootste deel van het eiland is niet op de tekentafel ingericht. Een boom staat hier meestal nog waar ie groeien wil, en niet met vele tientallen op een kaarsrechte lijn.

Maar het is aan het veranderen.