open sollicitatie

Excellentie,
Ondergetekende is zich bewust van het feit dat de verkiezingscampagnes weer een aanvang hebben genomen en acht het opportuun zich, middels deze, kandidaat te stellen voor een leidinggevende positie in willekeurig welk overheidsbedrijf, mits en voor zover hieraan een minimum salaris van AWG 39.000,- maandelijks is gebonden, een jaarlijkse bonusregeling van minimaal AWG 150.000,-, een premievrije pensioenregeling, en als verdere emolumenten een jaarlijks te vervangen dienstauto uit de betere klasse, telefoon- en woonruimtevergoeding, en een gunstige reiskostenregeling.
Ondergetekende meent dat hij hiervoor in aanmerking komt gezien het feit dat hij Uwe Excellentie tot dusver heeft gespaard voor het openbaarmaken van alle met bewijskracht te ondersteunen vuile was terzake Uw persoon welke zich in de loop der jaren heeft opgestapeld, en welke, hoewel Uwe Excellentie "niet zomaar iemand" is, toch aanleiding kan geven Uwe Excellentie voor vele jaren op 's-Lands kosten te doen huisvesten in een daarvoor bestemd instituut met hoge hekken.
Ondergetekende kan U meedelen dat hij is afgestudeerd aan de Hogeschool van het Leven en dat hij thans promotieonderzoek doet. Ondergetekende kan verder beschikken over elk mogelijk gevraagd, en niet van echt te onderscheiden, certificaat of getuigschrift van enig gerenommeerd opleidings-instituut. De locaal uitgegeven certificaten, waaronder rijvaardigheidsbewijzen, zijn allen eerlijk gekocht en betaald.
Ondergetekende heeft buitengewone bekwaamheden ontwikkeld in verneukeratief handelen en onderhandelen, en bereikt vrijwel altijd het beoogde resultaat, mede door het kunnen beschikken over ruim voldoende vuile was om de onderhandelingspartners te kunnen overtuigen op enthousiaste wijze mee te werken. Daar waar deze kwaliteit te kort schiet heeft ondergetekende een zeer sterke tong tot zijn beschikking om, desgewenst zeer diep, in de anus van de onderhandelingspartner(s) te penetreren.
Gezien het aantal plaatsingsmogelijkheden bij de genoemde overheidsinstituten beperkt is en de term van Uwe Excellentie bijna is volbracht, verzoekt ondergetekende Uwe Excellentie de meeste spoed te betrachten aan het verzoek van ondergetekende te voldoen. In het vertrouwen op korte termijn van Uwe Excellentie te mogen vernemen, verblijft ondertekende,
Met de meest innige, oprechte en waarachtige Hoogachting,

de arawak

In de zeventiger jaren van de vorige eeuw, toen we nog in Den Haag woonden, en Aruba nog van de Arubanen was en niet van de toeristen, kwamen we er vrij dikwijls op vakantie. We logeerden dan meestal bij mijn schoonouders op Piedra Plat. Prima mensen, hartelijk en gastvrij, en alcoholvrij. Dat laatste is de reden dat we er dikwijls even tussenuit piepten om een drankje elders te halen. Ons voornaamste toevluchtsoord was dan "De Arawak", een gelegenheid aan het eind van de oude weg van Noord naar de Irausquin boulevard, ongeveer op de plaats waar nu het Lauffer, of Brickel, of hoe het hok ook mag heten, staat. De Arawak was een absoluut pretentieloze "drenkplaats" waar je elke Arubaan kon tegenkomen, en waar het immer oergezellig was. Het centrum ervan werd gevormd door een supergrote kast met ijs waarin het "Amstelbier" lag te koelen (kennelijk was er toen nog geen Curacao-fobie). Daar rondomheen een toog met opklapluiken en wat gammele barkrukken. Ernaast een kleine keuken voor de snacks, waarvan de "chicken in the basket" een begrip was. Kleine stukjes gefrituurde kip, geserveerd met gefrituurde aardappelen in de schil en wat saladegroenten in een authentiek rieten mandje. Verder bestek was afwezig dus vette handen enzo gegarandeerd. Je kon het naar keuze aan de toog geserveerd krijgen of aan enkele wiebeltafeltjes en stoeltjes die geen van alle zonder gebreken waren (recycling avant la lettre). Het geheel was opgevrolijkt met restjes verf in alle mogelijke kleuren, inclusief de omheining gemaakt van oude pakkisten en pallets. De eigenaren hadden echter veel plezier in hun werk en snel rijk worden was niet hun voornaamste zorg. Voor een tientje kon je je buik vol eten en behoorlijk dronken raken bovendien. Dat is nog immer het beeld van Aruba wat wij proberen vast te houden, en met ons vele bezoekers van het eerste uur denk ik. Echter met de intrede van het massatourisme in de jaren tachtig is veel van dit echte Aruba teloor gegaan. En dat is vooral jammer voor onszelf, Arubanen, die tegenwoordig zijn aangewezen op de vetschuren van Mac, King en Wendy, die een plastic ambiance hebben waar elke vorm van gezelligheid bewust afwezig is, en waar het credo luidt: opeten en wegwezen.

naamwoordelijke persoonsvorm?

Vandaag staat een advertentie in de locale kranten waarin de nationale waterfabriek ons kennelijk meedeelt dat de door de meteropnemer afgelezen meterstand van de waterverbruiksmeter niet op de waterrekening staat die deze maand wordt gepresenteerd. Er is dus iemand aan het klunzen geweest is mijn conclusie. Kennelijk heeft degene die de advertentie opstelde dat ook beseft, maar hij/zij heeft de schuld daarvoor op onnavolgbare Arubaanse wijze verlegd naar de meterstand. Want wat staat er in de advertentie? "Meterstand no a print". Letterlijk vertaald: de meterstand heeft niet afgedrukt. De meterstand (een naamwoord) als derde persoon enkelvoud. Hmm. Te lezen als: Niemand anders dan de meterstand heeft het gedaan, en de meterstand kan hiervoor niet ontslagen worden, want is immers maar een naamwoord. Probleem opgelost. Overigens is dit niet uniek, want als een Arubaan aan het klooien is met een mes en zich in de vingers snijdt roept ie ijskoud "cuchiu a corta mi", ofwel, het mes heeft mij gesneden. Op die manier gezegd is ie tenminste geen klooiende domoor maar een slachtoffer. Het mes heeft het immers gedaan. Ander voorbeeld? Als ie te laat van huis gaat en de bus is al weg dan roept ie "bus a bai laga mi. De bus heeft mij laten staan dus. Als dezelfde Arubaan aan het klooien is op de weg met zijn auto, of hij/zij zit dronken achter het stuur en vliegt daardoor in de greppel dan heet het euphemistisch in de kranten "auto a perde control". De auto heeft de controle verloren! Zo zijn er nog meer voorbeelden te noemen maar ik mag aannemen dat een van onze Arubaanse kronkels hiermee voldoende is aangeduid.

woestijn van Hato

Telkenmale ik langs de route van rotonde Tanki Flip naar rotonde Sasaki weg rijd zie ik de kaalgeschoven vlakte op Hato tussen Brandweerpost Tango en de EPB-gebouwen groter worden. Naar schatting is thans dik 20 ha van elke begroeiing ontdaan (waar wordt al dit afkomend materiaal gedumpt trouwens HH toezichthouders?). Dit alles waarschijnlijk in het kader van ontwikkeling en verbetering volgens de visie van onze gremia en bestuurders. Ik heb nog geen bouwplannen voor dit gebied gezien, maar volgens de wervingsborden die langs de weg zijn geplaatst wordt er gebouwd voor wonen en werken, dus hopelijk niet nog meer koopcentra. Maar laten we eens even uitgaan van de norm van 40 procent bebouwingsdichtheid welke de laatste jaren algemeen wordt geaccepteerd, en laten we even uitgaan van de geschatte 20 ha. Van die 20 ha gaat bij residentiele bebouwing ongeveer 20 procent op aan ontsluitingwegen, afwateringssystemen, infrastructuur (leidingen voor electra, water, telefoon, antennekabel, riolering(?)) openbare groenvoorzieningen enz. Stel de kosten voor het bouwrijp maken en de inrichtingskosten tesamen op AWG 80,-/m2. 20 procent van 20 ha is 4 ha ofwel 40000 m2. 40000 x 80 = 3,2 miljoen AWG. Stel dan ook de stichtingskosten voor de bebouwing op ca. AWG 1500,-/m2 (is aan de lage kant hoor). Dan: 40 procent van 20 ha is 8 ha ofwel 80000 m2. 80000 x 1500 = 120 miljoen AWG. Derhalve gaat het "ontwikkelen en verbeteren van dit gebied minimaal AWG 123 miljoen kosten. De vraag rijst natuurlijk wie dit gaan bekostigen en waar ze het geld vandaan halen. De banken zijn nogal terughoudend op dit moment en het publiek heeft, naar ik heb begrepen, ook geen zakken vol geld beschikbaar. Ook de bedrijven houden zich de komende jaren rustig op het gebied van investeringen omdat niemand van hen grotere omzetten verwacht. Mijn verwachting is daarom dat dit grote kaalgeschoven terrein nog jarenlang grotendeels braak zal blijven liggen. Het zal misschien bekend raken als "de woestijn van Hato". Of is er iemand die iets weet wat ik (nog) niet weet en het mij kan vertellen?

Aruba, voor wie?

Als ik om mij heen kijk en luister naar onze gremia en bestuurders is er nog heel wat te verbeteren en ontwikkelen op ons eiland. En dat is ook wel zo, met name op de gebieden bestuur, samenleving, onderhoud en consolidatie.
Maar als onze gremia en bestuurders verbetering en ontwikkeling roepen bedoelen zij meestal andere zaken. Zij bedoelen dan investeringen in bouwwerken en infrastructuur ten behoeve van mensen van elders, toeristen enzo. Aan dit soort "verbeteringen en ontwikkelingen" wordt een steeds groter wordend deel van het eiland opgeofferd, veelal ten koste van de vaste bewoners, die weliswaar een klein deel van de lusten mogen genieten, maar wel het volle pond van de lasten moeten dragen. Veel van die lasten zijn niet direct zichtbaar. Je merkt het bv pas als je een stukje grond wilt kopen om een huis op te bouwen voor je familie. Grond is schaars geworden en dus duur tot heel duur. En daardoor worden ook ongeschikte gronden in gebruik genomen om op te bouwen. In salinjas zoals Pos Chikito aan de zeekant, Madiki en San Minguel, Washington en Keito, of in rooien zoals San Barbola, Tarabana, Yucuri, Shaba en Cunucu Abao (tevens salinja). Elke keer als het flink regent mogen de Brandweer en andere hulpdiensten uitrukken om te redderen.
Je merkt het ook als je met de kinderen een uurtje van die mooie witte "openbare" stranden gebruik wilt maken om ze zich even uit te laten leven, wat in de woonomgeving allang niet meer kan omdat ze daar door het drukke autoverkeer van de sokken worden gereden. Je wordt dan terstond door strandwachten in dienst van de resorts benaderd met het dringend verzoek je ogenblikkelijk met je kroost te verwijderen; de practische locale vorm van "apartheid" die je duidelijk maakt dat het strand niet (meer) voor jou bedoeld is.
Aan scholen en kerken, of andere gemeenschapsvoorzieningen wordt geen geld en aandacht besteed, maar wel worden met gemeenschapsgelden voorzieningen getroffen (vierbaansweg naar San Nicolas en ontsluiting van het Seroe Colorado- en Santo Grandigebied) om weer een ander deel van het eiland aan toerisme te kunnen opofferen. De stadshaven en de directe omgeving zijn al grotendeels aan het toerisme verkwanseld, en nu probeert men het laatste beetje "overige economische activiteiten" dat de haven met zich brengt ook nog - alweer met gemeenschapsgeld - naar een plaats zuidelijker, en achter het rif, te transplanteren die daarvoor ten enenmale ongeschikt is wegens gebrek aan diep water en manoeuvreerruimte.
Een punt van overweging is dat wij met z'n allen ervoor verantwoordelijk zijn dat die gremia en bestuurders op posities zitten waar zij zulke plannen kunnen maken en doen uitvoeren. Want wijzelf hebben ze verkozen. Moeten we ons nu niet eens diepgaand bezig gaan houden met de vraag of dit is wat we willen voor onze kinderen? En bij de volgende gelegenheid kiezen voor gremia en bestuurders die oog hebben voor onze belangen als Arubaanse samenleving? En die ons kunnen helpen het gevoel van eigenwaarde te herstellen (ontwikkelen en verbeteren) dat thans zo node wordt gemist?

de (on)waarde van het nieuws

U denkt wellicht dat nieuws nieuws is en niet meer dan dat. U denkt fout. Nieuws is er helemaal niet om u te informeren over feiten en gebeurtenissen. Nieuws is handelswaar. Nieuws wordt gekocht en verkocht. Nieuws is altijd selectief en de selectie wordt gemaakt door degene die er het meeste belang bij heeft en/of er het meest aan verdient. Nieuws dient als drager voor commerciele propaganda, of voor het beinvloeden van de opinie van de nieuwsconsument. Nieuws is oorzaak van enorme vervuiling van ons geestelijk milieu. Nieuws is vergif voor de geest die niet zelfstandig en onafhankelijk waarneemt. Nieuws is als een drug. Je kunt ernstige onthoudingsverschijnselen krijgen als je ervan verstoken blijft. Als je niet kan meepraten over de laatste sportprestaties, de politieke narigheid in de wereld, de sexuele escapades van een "bekendheid" enzo dan ben je al snel een outcast, of wereldvreemd. U kunt echter aan het hele nieuwscircus ontsnappen als u wilt. Ga bij uzelf te rade wat u belangrijk vindt en beperk u ertoe u daarover te informeren. Liefst bij onafhankelijke bronnen als boeken, kwalitatief goede interessegroepen op het internet, en/of bij gelijkgestemden in uw directe omgeving. U ervaart dan al snel minder vermoeidheid en een beter opgeruimde geest. U krijgt wat meer aandacht voor uw directe omgeving en wordt wellicht een prettiger persoon in de omgang. Probeer het en wees blij met uzelf als u weer fris en uitgerust uw bed uitkomt 's-morgens. Dat er misschien een paar nieuwsmedia failliet gaan is niet uw probleem. U hebt toch geen moeite met het bankroet van de drughandel?

teveel incompetente ambtenaren?

In 2007 is in opdracht van het Land Aruba een kerntakenanalyse uitgevoerd welke alle overheidstaken omvatte, dus alle diensten die worden verricht door ambtenaren en tijdelijk personeel zoals arbeidscontractanten. Het doel was te bepalen welke taken intrinsiek door de overheid dienen te worden verricht, wat de kwaliteit van die diensten moet zijn, en welke huidige overheidstaken beter kunnen worden overgelaten aan particulier initiatief (privatisering heet dat met een mooi woord). De analyse werd uitbesteed aan een bedrijf dat hiervoor niet de benodigde kennis, kunde en/of ervaring in huis had, KPMG. Niettemin leidde deze kerntakenanalyse tot uitkomsten. Uitkomsten welke tot heden, november 2008, nog niet zijn gepubliceerd, en waar nog niets mee is gedaan. Kennelijk waren de resultaten zo onthutsend dat deze in de diepste lade van de Directie Personeel en Organisatie (DPO) zijn verstopt, met het doel dat ze er nimmer meer uitkomen.
Tijd dus voor een eigen analyse van wat kerntaken zijn van onze overheid, wat de kwaliteit van de dienstverlening moet zijn en van het aantal mensen en hun hoedanigheden die hiervoor benodigd zijn.
De voornaamste taak van de overheid is het waarborgen van het welzijn van alle ingezetenen van het Land. Zij doet dat door goed en rechtvaardig te besturen, wet, orde en veiligheid te handhaven, zorg te dragen voor goede openbare voorzieningen (scholing, gezondheidszorg en algemene infrastructuur), en in enge zin, de inrichting van het land.
Daarnaast de taken die noodzakelijk zijn voor het goede functioneren van het land, doch welke niet door particulier initiatief kunnen worden verricht, hetzij omdat zij de bevoegdheden van de ene burger jegens de andere overstijgen, hetzij omdat deze taken nimmer winstgevend kunnen worden verricht. In deze persoonlijke kerntakenanalyse wordt uitdrukkelijk gesteld dat het bedrijven van politiek beslist geen overheidstaak is of dient te zijn.
De kwaliteit van de door de overheid geleverde diensten moet goed, tijdig en betrouwbaar zijn. Dit houdt in dat de diensten dienen te worden geleverd door bekwame mensen, welke in elk opzicht berekend zijn voor hun taak en in goede samenwerking met anderen de gevraagde diensten tijdig kunnen en willen leveren.
Hoeveel overheidsdienaren nodig zijn wordt bepaald door de gegevens van een representatief aantal goed bestuurde landen te inventariseren en te middelen.
Je komt dan uit op een aantal dat overeenkomt met ca. 8 percent van de beroepsbevolking. Vertaald naar Aruba, met een beroepsbevolking (formeel) van ca. 52 percent van het totaal, kom je dan (indicatief) op 0,08 x 0,52 x 110000 = ruim 4500 overheidsdienaren.
Afzetten tegen de huidige situatie levert het volgende:
-er zijn ruim 6000 overheidsdienaren (volgens de kranten), dus 25 percent teveel;
-van die ruim 6000 is ruim 40 percent niet bekwaam en/of berekend voor de aan hen toevertrouwde dienstverlening, en/of presteert ondermaats, derhalve een tekort van 4500 - (6000 - (0,4 x 6000)) = 900 gekwalificeerde dienstverleners.
Conclusie: de overheid heeft een tekort van 900 gekwalificeerde mensen terwijl er ruim 2400 mensen op de loonlijst staan die niet doen waarvoor zij betaald worden.
Als de uitkomsten van deze persoonlijke (de overheid niets kostende) kerntakenanalyse overeenkomen met de resultaten welke onderin de diepe lade bij DPO liggen weet u nu in ieder geval de reden waarom ze daar reeds een jaar verstopt zijn. SCHAAMTE!.

verzonnen rekening?

In mijn waterrekening over de maand september 2008 van WEB-Aruba NV is een bedrag van AWG 10,- opgenomen als zijnde aanmaningskosten. Aanmaningskosten? Hoe kan dat? In de twaalf jaar dat we in Aruba wonen is nimmer een rekening niet, of niet op tijd, door ons betaald. Ze zullen zich wel vergissen denk je dan, en dat zullen we wel even rechtzetten. Per e-mail, want dat is de snelste manier, en je kunt meteen een scan van de betreffende rekening meezenden als bijlage, zodat ze alle gegevens bij de hand hebben om het te verifieren in de administratie. Maar helaas. Ik poog sedert 16 october toegang te krijgen tot WEB; eerst via het algemene email-adres (info@webaruba.com), maar dat geeft niet thuis. Vervolgens, na navraag, rechtstreeks naar degene die verantwoordelijk is voor de klantenadministratie, de heer Leo Rodriguez (LDRodriguez@webaruba.com), met hetzelfde resultaat. Ik krijg keer op keer een foutmelding terug van mijn e-mail provider met de code 451 4.7.1. Natrekken van deze foutmeldingcode leert dat dit de instelling is voor "greylisting", en dat deze code gemakkelijk kan worden aan- of uitgezet door de systeembeheerder. De code is eigenlijk bedoeld als spam-control, maar ik krijg steeds meer de indruk dat deze bewust is aangezet door de beheerder bij WEB om boze klanten van zich af te houden. Wat is namelijk het geval? De klantenadministratie is niet in orde. Uiteraard praat je met anderen over feilen door utiliteitsbedrijven, omdat je altijd aan het kortste eind trekt. Je krijgt namelijk niet waarvoor je betaalt. Geen stroom, of verontreinigd water, geen kabelsignaal of de telefoon/internet werkt niet. Gaan ze dan ook nog met de rekeningen klooien dan zijn de rapen gaar. Dus hoor je ook de ervaringen van anderen, dikwijls in kleurrijke bewoordingen die beginnen met een "c". Maar laat ik me beperken tot mijn eigen ervaring in deze. De waterrekening over de maand juli bedraagt AWG 0,00 omdat verrekend werd met een bedrag dat teveel zou zijn betaald over de maand april (gehoord van een macamba die teveel betaalt?), en de rest zou worden verrekend over de maand augustus. Terstond heb ik WEB hierover geinformeerd via het (toen nog werkende) "info" email-adres dat dit niet klopte en dat ik graag een correcte waterrekening zou ontvangen. Geen reactie, noch een correcte rekening ontvangen. Dus kon ik ook niet betalen. De volgende maand (september) kreeg ik de waterrekening over augustus gepresenteerd tot het normale bedrag van het verbruik, dus zonder verrekening, zonder verder commentaar. Maar nog immer geen correcte rekening over de maand juli. Maar nu dus wel aanmaningskosten voor een fout die niet door mij is begaan? Ik zou dit geval nu wel kunnen oplossen door met het hele pak papier onder de arm uren in de rij te gaan staan en het pogen uit te leggen aan een baliemedewerker die mij niet begrijpend aanstaart onder het mompelen van "ik ga dit uitzoeken en komt u nog maar eens terug", maar ik heb daar geen tijd voor en geen zin in. Mijn motto: wie de fouten maakt moet ze oplossen.

stop de rattigheid

Als observator constateer ik toenemende rattigheid in alle geledingen van de Arubaanse samenleving. Met rattigheid bedoel ik de bewust gore streken die door mensen jegens elkaar worden uitgehaald met het doel er persoonlijk winst uit te halen in de zin van macht, geld, baantjes, posities etc. Gore streken die altijd ten koste gaan van anderen, maar niet alleen dat. Ze gaan ook ten koste van de geestelijke hygiene van een groot deel van de bevolking. Vooral het deel van de bevolking dat niet zelfstandig bepaalt wat kan of niet, maar afhankelijk is van gedragingen door leiders, gezagsdragers en bazen die hen de voorbeelden aanreiken. En het feit ligt er dat juist bij die leiders en gezagsdragers de vetste gore ratten zitten. Ratten die juist door hun rattigheid leiders en gezagsdragers zijn geworden. En ik heb het dan niet alleen over onze niet of slecht opgeleide en voorbereide politici en volksvertegenwoordigers. Neen, ik heb het ook over leiders en gezagsdragers bij politie en douane, bij instituten, diensten en directies van de overheid, bij het onderwijs, de gezondheidszorg, de sociale instituties als AZV en SVB, de media, sportloterij en utiliteitsbedrijven. Overal zitten er teveel gore ratten. En die zijn er mede voor verantwoordelijk dat een alreeds slechte geestelijke hygiene steeds verder achteruit gaat. Totdat het een zootje is waar niemand meer mee geassocieerd wil worden. Moeten we het zover laten komen? Of is het beter de hygiene te herstellen en de ratten te verdelgen? Als u en ik nu beginnen met de hygiene ziet de rattenvanger er wellicht ook brood in weer eens langs te komen. Dan kunnen we ook weer beginnen de voorraadkast opnieuw in te richten en te vullen. En met voorraadkast bedoel ik de jeugd en de toekomst.