Mijnheer Jorg heeft volkomen gelijk met zijn visie op de locale politiek. Zie Volkskrant 20 juni 2008. Wij in Aruba zien dit allesondermijnende gedoe al jarenlang met lede ogen aan; we willen het graag anders en beter. Maar we durven niet genoeg op te treden tegen de gevestigde orde omdat deze de touwtjes stevig in handen heeft, en omdat er nimmer met open vizier wordt gestreden. Alles gebeurt stiekem. Als jij je nek uitsteekt verliest je moeder of je oom zijn/haar baantje bij de overheid, ook al zijn ze de best gekwalificeerde kracht voor het werk. En dat blijft zo zolang het grootste gedeelte van de bevolking slecht geschoold is en slecht ge-informeerd wordt (er zijn natuurlijk wel slimmeriken, maar die verlaten ijlings het eiland als ze iets van hun leven willen maken). De enige legale manier om veranderingen in deze politiek te bewerkstelligen is het houden van verkiezingen voor de volksvertegenwoordigers in de Staten.
Het is verbazend, maar toch zijn er bij statenverkiezingen steeds weer integere en capabele personen bereid een nieuwe partij op te richten met het doel de rotzooi op te ruimen en er eindelijk een goed georganiseerd land van te maken met recht en rechtvaardigheid voor iedereen. Maar het zijn slechts enkelingen, die het niet alleen kunnen. Zij zijn afhankelijk van medestanders. Soms zijn het goede medestanders, mensen waar je wat aan hebt. Dikwijls zijn het medestanders met een eigen agenda. Opportunisten dus die graag meeliften op het kunnen en kennen en de populariteit van een lijsttrekker (kijk voor de grap nog eens naar het "aangroeisel" van de partijen die aan de verkiezingen van 2005 hebben meegedaan).
Een van de mogelijke groepen die invloed zou kunnen hebben op de gang van zaken bij de volgende verkiezingen (2009) is OPPA, de vereniging van gepensioneerde Arubaanse ambtenaren. Een club van ruim duizend "krasse knarren", aangestuurd door Paul van Niel, die zich door geen enkele politieke factie in de hoek laat zetten. Maar tot dusver hebben zij geen politieke aspiraties getoond.
Het gevolg van dit alles is dat ik een politiek ontheemde ben op Aruba. Ik denk er daarom aan een eigen partij op te richten en deel te nemen aan de volgende verkiezingen. Maar tegelijkertijd weet ik al dat ik dat niet zal doen. Ik ben bang voor de gevolgen. Als ik mijn nek uitsteek zullen mensen in mijn directe nabijheid daarvan nadelige gevolgen ondervinden. Daar bedank ik dus voor. En ik had toch al een hekel aan vergaderen.
20 juni, 2008
heilige hermandad
De Heilige Hermandad (H.H.). Eertijds de benaming voor de heilige broederschap van de Inquisitie, welke tot doel had de geloofszuiverheid van de rooms katholieke kerk te handhaven. Waartoe dit heeft geleid weten we allemaal wel (althans dat zou je kunnen weten als je had opgelet tijdens de geschiedenislessen op de MULO). Thans wordt H.H. vooral gebruikt ter aanduiding van burger politie korpsen, zoals het Korps Politie Aruba (KPA), welke geacht worden de zedelijkheid en de goede normen en waarden onder de bevolking te doen waarborgen.
En dat lukt helaas niet altijd, zelfs niet onder de H.H. zelve. Het lijkt er zelfs op dat het gezegde "met boeven moet je boeven vangen" grond van waarheid bevat. Ik geef u enige voorbeelden van boevenstreken van de H.H. van het KPA die mij te binnen schieten, boevenstreken waarvoor elke burger terstond zou worden opgepakt en afgestraft, maar waarvoor geen van de plegers binnen de H.H. van het KPA (met een enkele uitzondering) tot dusver werd aangesproken. Het stelen van een bedrag van AWG 50000,- uit de brandkast op het hoofdbureau in Oranjestad is algemeen bekend, eveals het verdwijnen van een groot pakket verdovende middelen uit het plafond van hetzelfde bureau. Een ander bekend feit is het platrijden van wapens van het Marinierskorps door een politie-commissaris die onder diensttijd zwaar beschonken een dienstvoertuig bestuurde. Dit terwijl de betreffende politie-commissaris reeds met VUT het KPA had verlaten, doch nadien opnieuw op een driejarig contract werd aangesteld, zonder dat hij de VUT-premie, zoals bij wet is voorgeschreven, ooit heeft terugbetaald. Ook bekend is de rijbewijs-affaire, waarbij tegen vergoeding van vele duizenden guldens een groot aantal valse rijbewijzen in omloop werd gebracht. Wat men graag probeert te vergeten is dat met medewerking van de top van H.H. van het KPA op uiterst succesvolle wijze een grote hoeveelheid verdovende middelen via Aruba werd doorgevoerd door de organisatie van "Sapman" in de tijd dat, naar ik meen, de heer "niet zomaar iemand" minister van Justitie was (navraag te doen hieromtrent bij de heer Fred Teeven). Wat men ook graag wil vergeten is dat het KPA uit politiek ge-instigeerde motieven een priester in zijn blote kont gedurende een etmaal gevangen hield in een smerig arrestantenverblijf zonder dat hiervoor enige geldige aanleiding was. Minder bekend, maar niet minder erg, is het verdwijnen van persoonlijke bezittingen en gelden van al of niet rechtmatig gearresteerden op verschillende politiebureaus.
Ook is niet algemeen bekend de overlast die individuele leden van de H.H. veroorzaken middels het vrij laten rondlopen van hun honden in de woonomgeving wat urinestank, grote hopen faeces op het terrein van de naburen en woest geblaf tijdens de nachtelijke uren tot gevolg heeft, of het lozen van beerputwater op openbare waterreservoirs welke mensen gebruiken voor het bevloeien van hun groenten- en fruitgewassen. Verder probeert men onder de pet te houden het misbruiken van alcohol, geestverruimende middelen en het onderhouden van seksuele contacten tijdens de diensturen, zomede het misbruik van dienstvoertuigen voor particuliere doeleinden. En dan is er natuurlijk nog het over en weer "matsen" van H.H.-collegae door zich kort voor aanvang van de dienst "arbeidsongeschikt" te melden waardoor de collegae aanspraak kunnen maken op overwerkvergoedingen, maaltijdvergoedingen en overige emolumenten.
Niettemin zijn dit de aangewezen mensen om onze goede zeden, normen en waarden te handhaven, en wij als bevolking dienen ons daarom jegens hen respectvol te gedragen. Uiteraard zijn niet alle leden van de H.H. KPA rot en bedorven. Het zullen er maar een klein aantal zijn die het Korps verzieken. Maar hoe maak ik als burger het onderscheid tussen rot en niet rot?
En dat lukt helaas niet altijd, zelfs niet onder de H.H. zelve. Het lijkt er zelfs op dat het gezegde "met boeven moet je boeven vangen" grond van waarheid bevat. Ik geef u enige voorbeelden van boevenstreken van de H.H. van het KPA die mij te binnen schieten, boevenstreken waarvoor elke burger terstond zou worden opgepakt en afgestraft, maar waarvoor geen van de plegers binnen de H.H. van het KPA (met een enkele uitzondering) tot dusver werd aangesproken. Het stelen van een bedrag van AWG 50000,- uit de brandkast op het hoofdbureau in Oranjestad is algemeen bekend, eveals het verdwijnen van een groot pakket verdovende middelen uit het plafond van hetzelfde bureau. Een ander bekend feit is het platrijden van wapens van het Marinierskorps door een politie-commissaris die onder diensttijd zwaar beschonken een dienstvoertuig bestuurde. Dit terwijl de betreffende politie-commissaris reeds met VUT het KPA had verlaten, doch nadien opnieuw op een driejarig contract werd aangesteld, zonder dat hij de VUT-premie, zoals bij wet is voorgeschreven, ooit heeft terugbetaald. Ook bekend is de rijbewijs-affaire, waarbij tegen vergoeding van vele duizenden guldens een groot aantal valse rijbewijzen in omloop werd gebracht. Wat men graag probeert te vergeten is dat met medewerking van de top van H.H. van het KPA op uiterst succesvolle wijze een grote hoeveelheid verdovende middelen via Aruba werd doorgevoerd door de organisatie van "Sapman" in de tijd dat, naar ik meen, de heer "niet zomaar iemand" minister van Justitie was (navraag te doen hieromtrent bij de heer Fred Teeven). Wat men ook graag wil vergeten is dat het KPA uit politiek ge-instigeerde motieven een priester in zijn blote kont gedurende een etmaal gevangen hield in een smerig arrestantenverblijf zonder dat hiervoor enige geldige aanleiding was. Minder bekend, maar niet minder erg, is het verdwijnen van persoonlijke bezittingen en gelden van al of niet rechtmatig gearresteerden op verschillende politiebureaus.
Ook is niet algemeen bekend de overlast die individuele leden van de H.H. veroorzaken middels het vrij laten rondlopen van hun honden in de woonomgeving wat urinestank, grote hopen faeces op het terrein van de naburen en woest geblaf tijdens de nachtelijke uren tot gevolg heeft, of het lozen van beerputwater op openbare waterreservoirs welke mensen gebruiken voor het bevloeien van hun groenten- en fruitgewassen. Verder probeert men onder de pet te houden het misbruiken van alcohol, geestverruimende middelen en het onderhouden van seksuele contacten tijdens de diensturen, zomede het misbruik van dienstvoertuigen voor particuliere doeleinden. En dan is er natuurlijk nog het over en weer "matsen" van H.H.-collegae door zich kort voor aanvang van de dienst "arbeidsongeschikt" te melden waardoor de collegae aanspraak kunnen maken op overwerkvergoedingen, maaltijdvergoedingen en overige emolumenten.
Niettemin zijn dit de aangewezen mensen om onze goede zeden, normen en waarden te handhaven, en wij als bevolking dienen ons daarom jegens hen respectvol te gedragen. Uiteraard zijn niet alle leden van de H.H. KPA rot en bedorven. Het zullen er maar een klein aantal zijn die het Korps verzieken. Maar hoe maak ik als burger het onderscheid tussen rot en niet rot?
vijf sterren
Er gaan weer verhalen rond op het eiland over het bouwen van een vijf sterren hotel. Verhalen die we elke vier jaar horen, en die steeds gelanceerd worden in het jaar voorafgaand aan de verkiezing van nieuwe volksvertegenwoordigers. Geen verstandig mens die er in gelooft natuurlijk, maar het is een van de middelen om de aandacht af te leiden van de kwalijke zaken waar we werkelijk mee te maken hebben bij verkiezingen; de geestelijke armoede en/of de persoonlijke doelstellingen van degenen die zich verkiesbaar stellen als volksvertegenwoordiger.
Maar laat me even ingaan op het vijf sterren gedoe. Om een vijf sterren hotel succesvol te kunnen exploiteren dien je gastvrijheid te verlenen aan vooral mensen met vijf sterren kwaliteit. En u en ik weten dat mensen met vijf sterren kwaliteit uiterst schaars zijn (uiteraard denken u en ik dat wijzelf tot die categorie behoren, maar dat maakt het nog geen werkelijkheid helaas). En die mensen met vijf sterren kwaliteit zoeken ook buiten hun vijf sterren hotel vijf sterren kwaliteit. Vijf sterren wegen en vijf sterren infrastructuur, vijf sterren stranden, vijf sterren natuurparken, vijf sterren voedsel en vijf sterren mentaliteit bij de dienstverleners in de omgeving waar zij te gast zijn. Kunnen wij dat allemaal bieden in Aruba? Neen, bij lange na niet. Laat ons dus eerst vooral maar eens werken aan onze eigen vijf sterren mentaliteit, en zorgdragen voor vijf sterren onderwijs, vijf sterren landsbestuur, vijf sterren democratie, vijf sterren ambtenaren en dienstverleners, een vijfsterren politiekorps, en een vijf sterren schoon en opgeruimd eiland waar onze vijf sterren gasten zich thuis kunnen voelen, vooraleer we zelfs maar denken aan het stichten van vijf sterren hotels.
Maar laat me even ingaan op het vijf sterren gedoe. Om een vijf sterren hotel succesvol te kunnen exploiteren dien je gastvrijheid te verlenen aan vooral mensen met vijf sterren kwaliteit. En u en ik weten dat mensen met vijf sterren kwaliteit uiterst schaars zijn (uiteraard denken u en ik dat wijzelf tot die categorie behoren, maar dat maakt het nog geen werkelijkheid helaas). En die mensen met vijf sterren kwaliteit zoeken ook buiten hun vijf sterren hotel vijf sterren kwaliteit. Vijf sterren wegen en vijf sterren infrastructuur, vijf sterren stranden, vijf sterren natuurparken, vijf sterren voedsel en vijf sterren mentaliteit bij de dienstverleners in de omgeving waar zij te gast zijn. Kunnen wij dat allemaal bieden in Aruba? Neen, bij lange na niet. Laat ons dus eerst vooral maar eens werken aan onze eigen vijf sterren mentaliteit, en zorgdragen voor vijf sterren onderwijs, vijf sterren landsbestuur, vijf sterren democratie, vijf sterren ambtenaren en dienstverleners, een vijfsterren politiekorps, en een vijf sterren schoon en opgeruimd eiland waar onze vijf sterren gasten zich thuis kunnen voelen, vooraleer we zelfs maar denken aan het stichten van vijf sterren hotels.
Abonneren op:
Posts (Atom)
