ik ben (even) belangrijk

Ik ben kennelijk belangrijk dezer dagen, want ik krijg heel veel post, brochures en e-mail boodschappen van politici van alle signatuur en kleuren. Ze spreken me netjes met twee woorden aan, vragen naar mijn mening en mijn ideeen, naar wat ik graag veranderd en verbeterd wil zien en hoe zij mij daarbij van dienst kunnen zijn. Geen enkele moeite is hen teveel. Ik geniet natuurlijk van al die aandacht, want ik weet dat het niet echt is, maar een mooie droom die ophoudt zodra de stemlokalen op 25 september om 19.00 uur gesloten zijn. Hoe voelt dat, wilt u weten? Nou, stelt u zich een paleis vol met de mooiste en lekkerste hoeren voor, die jou allemaal willen verwennen met hun speciale talenten, en die je aandacht geven zoveel je maar wilt. Kunt u zich inleven? Wetend dat u straks weer buitenstaat? Berooid en ontnuchterd als de drang weg is? Nou, zo voelt dat. Het enige echte eraan is de hoerigheid van die mensen. Ze zijn teleurgesteld en rancuneus als hun charmes jou niet hebben kunnen verleiden, en de winnaar van je aandacht is je de volgende ochtend allang vergeten. Totdat het hele hoerentoneel weer opnieuw begint. Zucht! Zouden die mooie dromen in het vervolg niet wat langer kunnen duren h.h. politici?

boef of politieagent?

Het is steeds moeilijker onderscheid te maken tussen boeven, asocialen en wetsovertreders enerzijds, en politieagenten anderzijds, op ons mooie eiland. Hoezo dan?; zult u mij wellicht willen vragen. Wel, er zijn naar mijn waarneming teveel overeenkomsten tussen de wetsovertreders en wetshandhavers. En als de politieagenten geen uniform dragen is het onderscheid helemaal te verwaarlozen. Om te beginnen zijn er de kaalgeschoren koppies en de donkere zonnebrillen waardoor ze erg op elkaar lijken. Grote tatouages op alle delen van het lichaam dragen er ook aan bij de verschillen te verkleinen. Illegaal wapenbezit is een andere factor (schijnt vooral bij onze hogere politie-functionarissen voor te komen). Rondrossen op patsermotoren die nimmer van een normaal inkomen kunnen worden bekostigd, uiteraard zonder de verplichte valhelm te dragen, is ook een uiting van minderwaardigheidscomplexen die zowel bij criminelen als wetshandhavers, meer dan gemiddeld bij de bevolking, voorkomt. En aftuigen van echtgenoten lijkt ook meer dan gemiddeld voor te komen bij onze politieagenten, en o ja!, voor ik het vergeet, diefstallen van grote geldbedragen en verdovende middelen komen binnen de politiebureaux, het aantal in aanmerking genomen, verhoudingsgewijs zeker zo vaak voor als daarbuiten. En dan heb ik het maar niet eens over het autorijden onder invloed van sterke drank, (ook tijdens de diensturen!), het bewust (of uit onbenul?) negeren van verkeersregels en tekens, en andere 'kleinigheden'.

Desniettemin vraagt de politie 'respect' van mij. Jawel hoor; maar waarvoor dan?

de balans opmaken

Nu de eerste decade van het nieuwe millennium er bijna opzit wordt het tijd de balans op te maken en de vooruitgang te beschouwen die is geboekt in het centrum van de wereld dat Aruba heet. Wel, er zijn resultaten hoor. We hebben in het politieke circus elke dag ruzie gemaakt; eindeloze ruzies tussen rivaliserende partijen, en ook binnen de partijen onderling. En het heeft niks opgelost. We hebben nog immer geen leerplichtwet, nog immer geen behoorlijke natuur- en milieuwetgeving, we kruipen nog immer met een behoorlijke slok op (dus straalbezopen) achter het stuur, het aantal dakloze harddrug-verslaafden is groter dan ooit, en dagelijks raakt een groter deel van de nog werkzame bevolking gedemoraliseerd door banenverlies en vastlopen in onbetaalbare schulden.

De overheidsdiensten zijn volgeladen met non-valeurs en baantjesgasten die geplaatst zijn in ambten en functies waarvoor zij qua opleiding en ervaring, capaciteiten, interesse en werklust absoluut ongeschikt zijn, en waardoor een groot deel van het overheidsapparaat niet meer naar behoren kan functioneren. De kwaliteit en het niveau van het onderwijs is in alle geledingen zodanig gedegenereerd dat je jankt van de schrik als je ziet wat de scholen met drie tot vier jaar vertraging als "geslaagd" afleveren. Door de waardevermindering van de florin kunnen we nog de helft doen met ons salaris van hetgeen we er tien jaar geleden mee konden doen, en toen was het al niet veel. Als de woonlasten, de utiliteiten, de belastingen en het noodzakelijke transport zijn betaald (om maar niet te spreken van kleding, schoeisel en woningonderhoud) blijft er voor een te groot aantal mensen meestal net genoeg over om op oneven dagen droge witte rijst te kunnen eten, en op even dagen droog brood. Volgens onze vroede bestuurders lijden we dus nog geen honger. Ja, lacht u maar. We houden ons er dapper onder en doen voor de buitenwacht alsof er niets aan de hand is. De schande van armoede, weet u wel? Voor deze resultaten bedanken wij onze bestuurders voor het wijze rentmeesterschap in de afgelopen tien jaar, en we gaan volgende maand vol goede moed naar de stemlokalen om hen opnieuw in staat te stellen ons hun wijsheid en belangeloosheid deelachtig te doen maken. Want, echt waar, we zijn apetrots op wat we hebben bereikt en het wordt nog beter.

circus Aruba

Afgelopen vrijdag werden de kieslijsten van de locale politieke partijen en hun kandidaten ingeleverd voor de statenverkiezingen van 25 september a.s.

Het indienen van de kieslijsten (8 partijen met in totaal 174 kandidaten) duurde vrijwel een gehele werkdag en werd gevierd als een nationale circusdag, in aanwezigheid van vrijwel alle publieksmedia (allen die enigszins kunnen schrijven en praten waren erbij) en en een groot deel van het politiekorps (lekker veel overwerk).

Ik schat dat er ongeveer 5000 mensen op de been waren, voorzien van vlaggen, petjes, T-shirts, transportmiddelen enz., en dat ongeveer 10000 overige eilandbewoners hierdoor gehinderd werden in hun dagelijkse bezigheden. Die 10000 laat ik verder buiten beschouwing bij het opstellen van een voorzichtige schatting van de kosten.

Stel dat van die 5000 deelnemers de helft uit niet-actieven en politici bestaat. Dan zijn er 2500 personen die een dag niet hebben gewerkt Stel dat deze personen gemiddeld 25,- AWG/uur kosten. 2500 x 8 x 25 = AWG 500.000,- Reken voor vlaggen, petjes, T-shirts enz. AWG 25,- per persoon, dat is 5000 x 25 = AWG 125.000,- Al die personen moesten ook worden vervoerd a raison van stel AWG 5,- p.p., derhalve AWG 25.000,-. De huur van het gebouw en andere huurkosten(geluid, bewaking) stel ik op AWG 5.000,- voor de dag, voedsel en drank laat ik buiten beschouwing. Het overwerk (dubbel tarief) voor de politie stel ik op 100 man/vrouw a raison van AWG 50,-. 100 x 4 uur x 50 = AWG 20.000,-. En voor de werkzaamheden van het zandbedrijf van DOW dat zorgdraagt voor wegafzettingen plaatsen en ophalen stel ik 10 man x 4 uur (dubbel tarief) a raison van AWG 50,- = AWG 2.000,-. Alle overige kosten buiten beschouwing gelaten kom ik dan op 500.000,- + 125.000,- + 25.000,- +5.000,- + 20.000,- + 2.000,- = AWG 677.000,-. In mijn optiek een heleboel geld, waar een hoop nuttiger zaken mee zouden kunnen worden bekostigd in een armlastig land.

De vraag rijst derhalve of het indienen van de kieslijsten wel zoveel moest kosten.

verantwoordelijkheid van patenthouders

Zaad-, farmaceutische- en chemiebedrijven hebben een steeds groter wordende invloed op de producten welke de primaire sector voortbrengt; ons voedsel, onze kleding en talloze andere dagelijkse behoeften. Een zodanig grote invloed dat er nauwelijks meer vrije keuze bestaat uit de voortbrengselen van de land- en tuinbouw, de veehouderij en de visserij. Denk maar aan Bt-katoen, RoundUp-ready mais en sojabonen, ggm-aardappelen, karbonkel-aardbeien enz.; alsook de intensieve veehouderij (mesterijen) en visteelt welke zonder gebruik van anti-biotica en synthetische oestrogenen niet mogelijk zou zijn. En vergeet niet dat bijna alle productie van de primaire sector wordt opgepompt door het strooien van kunstmeststoffen en het veelvuldig gebruik van pesticiden welke de chemische industrie ons levert. Het is ook van belang te bedenken dat van al die producten tijdens en na het produceren ervan verstrooiing van resten en afvallen, zomede oestrogenen, pollen en sperma plaatsvindt welke weer in de natuurlijke kringloop worden opgenomen.

Het is voor een eenvoudige consument daardoor bijna onmogelijk geworden te kiezen uit basisproducten welke niet zijn "getruct" en zich te verweren tegen de vervuiling van de woonomgeving , en dat maakt mij behoorlijk ongerust.

Vrijwel alle grote genenknutselaars en chemicalienbrouwers, waarvan Monsanto wel de meest bekende is, alsook de farmaceuten, hebben patentrechten op hun voortbrengselen gevestigd die zover gaan dat zelfs de ongewenste verspreiding ervan door pollen, oestrogenen en sperma (in water) hun rechten waarborgt.

En daarin zit het enige verweer dat ik als eenvoudige consument kan voeren. Waar rechten zijn zijn namelijk ook plichten. Hun rechten als producent/patenthouder worden beknot waar mijn rechten als consument worden benadeeld. Zij hebben de plicht ervoor zorg te dragen dat hun producten mij niet ongewenst bereiken. Niet in mijn voedsel en niet in mijn leefomgeving. En omdat zij dat niet dat niet kunnen waarborgen - zij hebben geen controle op verstrooiing van hun narigheid - zijn ze de bewuste overtreders van mijn rechten als consument.

Waarvan acte.

sponsorverslaving

Aruba is verslaafd aan sponsoren. Vrijwel alle activiteiten in het openbare leven worden grotendeels financieeel gesteund door de industrie, het bedrijfsleven en/of door overheidsbedrijven. Zonder sponsoren geen activiteit. Carnaval, vistoernooien, sportverenigingen, tentoonstellingen, hulpverleningsinstanties, politieke partijen, en noem maar op, zijn verslaafd aan sponsoren. En men vindt dat heel gewoon. De eerste actie bij elk evenement is het melken van de sponsoren. Vele tientallen malen per jaar wordt aangeklopt bij de olieraffinaderij, de bierbrouwer, de telefoonmaatschappijen, de importeurs van alcoholische- en frisdranken, de verffabriek, de transportbedrijven, de bouwmaterialenhandel, de hoveniersbedrijven, de grotere detailhandel, enzovoort. De sponsoren zijn hier uiteraard niet blij mee, maar weigeren te worden gemolken heeft zo z'n consequenties. Alles is met alles verweven in een kleine gemeenschap, en je weet nooit hoe en wanneer je goodwill, je benodigde vergunning, of medewerking anderszins, wordt gemanipuleerd.
Hoe het eiland eruit zou zien als het van dit soort verslaving zou genezen weet niemand. Het hele openbare leven met al zijn feesten zou de eigen broek moeten ophouden, dus ik vermoed dat het er wat minder feestelijk zou toegaan. Vooraf zullen er wellicht ernstige onthoudingsverschijnselen zijn. Mogelijk is het echter een verademing als eenieder de ander open en blij in de ogen kan kijken zonder ergens toe verplicht te worden of zijn.

parallellen

Ik ben een boek aan het lezen (The Hunt; formerly 27, van William Diehl) waarin als onderdeel van het verhaal de opkomst wordt beschreven van nazi Duitsland in de periode van 1926 tot 1933 (ca. 7 jaar). Adolf Hitler wordt daarin beschreven als de kleine gefrustreerde en driftige schreeuwlelijk, zonder behoorlijke opleiding maar met een smal snorretje en een groot ego, die hij was. Een man die nooit voor een leidinggevende politieke functie was gekozen, maar zich door allerlei intriges wist op te werken naar een positie waar hij macht en invloed kon uitoefenen. Om zich te kunnen laten gelden richtte hij o.a. het korps "Sturmabteilung" (SA) op, de zgn "bruinhemden". Deze SA, die noch politietaken, noch defensietaken had, werd vnl bemand met straattuig, hufters en hielenlikkers, en had als enig doel massaal op te treden tegen door de kleine schreeuwlelijk aan te wijzen "zondebokken". (daarbij "het wij zijn goed, zij zijn slecht-beginsel" van geestelijke armoedzaaiers hanterend). Door intimidatie en terreur van de SA wist de kleine schreeuwer uiteindelijk de gemoedsgesteldheid van de burgers in de door hem gewenste richting te sturen.
Toen ik dit las werd ik mij een aantal parallellen bewust, met wat ik in de afgelopen periode, 2001-2009 (ca.7 jaar) alhier heb waargenomen, en wellicht is het u ook al opgevallen, dat een kleine gefrustreerde en driftige schreeuwlelijk, zonder behoorlijke opleiding maar met een smal baardje en een groot ego, een man die nooit voor een leidinggevende politieke functie is gekozen, zich door allerlei intriges wist op te werken naar een positie waar hij macht en invloed kon uitoefenen. Om zich te kunnen laten gelden richtte hij o.a. het korps "Warda nos Costa (WNC) op, het zgn "blue-team". Deze WNC, die noch politietaken, noch defensietaken heeft, wordt vnl bemand met straattuig, hufters en hielenlikkers, en heeft als enig doel massaal op te treden tegen door de kleine schreeuwlelijk aan te wijzen "zondebokken". (daarbij "het wij zijn goed, zij zijn slecht-beginsel" van geestelijke armoedzaaiers hanterend).
Ik hoop dat ik spoken zie, maar ik ben er niet gerust op. Als de sociale en materiele situatie wellicht verder verslechtert, en er zondebokken moeten worden aangewezen heeft onze schreeuwlelijk zijn hulptroepen al klaar. U bent alvast gewaarschuwd.

nuchter bekeken

Zo. Ben weer terug. Tijdelijk bezig geweest met andere zaken die aandacht vereisten, of dingen die domweg leuker waren om te doen. Eigenlijk is er in de afgelopen paar maanden weinig veranderd. Het inkomen is nog minder waard geworden dan het al was (waarde thans ca. 0,75 x inkomen 2006), de gaten in de wegen zijn meer, groter en dieper geworden, het aantal varkens achter het stuur lijkt groter te worden, het eiland boert in moreel opzicht steeds verder achteruit, en onze bestuurders doen nog immer alsof hun neus bloedt. Vaste koers hellingafwaarts vooralsnog gehandhaafd. Mensen die hun appeltje voor de dorst prive hadden belegd of in pensioenfondsen hadden gestort zien het overal in erg waterige appelmoes verwerkt worden terwijl zij niet in de keuken worden toegelaten.

Maar we hebben nog steeds het beste en lekkerste drinkwater in de regio onbeperkt tot onze beschikking en het electriciteitsnet in onze wijk is sedert begin 2008 slechts 16 keer stroomloos geweest. Ook de antennekabel- en internetverbinding doen het meestal wel. Alleen als je ze echt nodig hebt werken ze soms even niet.

De regentijd heeft zich tot het afgelopen weekeinde gehandhaafd, en het hele eiland is nog fris groen. Alle waterreservoirs zijn tot de rand gevuld. Geiten en schapen hebben zich dik kunnen vreten en ook de tuinbouw levert wat op.

Nuchter bekeken redden we ons dus wel. Zolang we niet alles in geld proberen uit te drukken en onze politici op zeven streken houden blijft het eiland wel zeewaardig.