hypocrisie

Het opzettelijk doden van mensen wordt in de meeste humane groeperingen (dit kunnen allerlei groeperingen zijn, zoals naties, religies, enz.) niet aangemerkt als een uiting van beschaving. Men maakt daarom allerlei regels en verboden die moeten voorkomen dat het gebeurt. En terecht.
Er zijn echter binnen elke groepering individuen die het alleszins verdienen opzettelijk te worden gedood, of tenminste voorgoed veilig te worden opgeborgen. Het oordeel daartoe laat men over aan richters, die daarom 'edelachtbaren' wensen te worden genoemd.
Dikwijls echter wordt het opzettelijk doden van andere mensen opgedragen door generaals (en door hun kontlikkers, want door kontlikken kun je zelf uiteindelijk generaal worden). Er wordt dan opgedragen mensen te doden omdat ze andere belangen verdedigen dan de belangen van de generaals c.s. die de opdracht geven (u kijkt toch ook om u heen, hoop ik?).
Als je bij zulke opdrachten andere mensen doodt ben je een held, krijg je een medaille en een staatspensioen. Let wel, andere mensen die je wellicht niet eens kent en waar je persoonlijk niets tegen hebt.

Maar neem nu eens op eigen initiatief de vent te grazen die je vrouw en je dochter heeft verkracht, en die daar rustig vrij rondloopt (omdat ie bij voorbeeld de zoon van de rechter of het neefje van het staatshoofd is, en aldus zijn straf ontloopt. Ja dat kan helaas ja!; u kijkt toch ook om u heen?). Dan ben je dus plotseling een moordenaar.

De moraal: doden in opdracht zonder eigen goed motief maakt je een held. Doden op eigen initiatief, maar met een verdomd goed motief, maakt je een moordenaar.

Hoezo hypocriet?